رضايت شغلي اعضاي هيات‌علمي دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي

Job Satisfaction among Faculty Members of University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences

مقدمه: موفقيت هر سازمان بستگي به تلاش و رضايت شغلي كاركنان آن سازمان دارد. شناخت عوامل موثر در ايجاد رضايت شغلي مي‌تواند در افزايش رضايت شغلي اعضاي هيات‌علمي و ايجاد انگيزه در جهت انجام فعاليت‌هاي آموزشي و پژوهشي مفيد باشد. اين مطالعه با هدف تعيين ميزان رضايت شغلي اعضاي هيات‌علمي دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي - مقطعي مي‌باشد كه 94 نفر از اعضاي هيات‌علمي شاغل در دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران در سال1387 در آن مشاركت داشتند. گردآوري اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS به صورت ميانگين و انحراف معيار و تحليل مولفه‌هاي اصلي تجزيه و تحليل گرديد. نتايج: ميانگين و انحراف معيار نمره كل رضايت شغلي اعضاي هيات‌علمي (91/16±6 /72) از حداكثر نمره 135 و به تفكيك حيطه‌هاي مورد بررسي در حيطه اقتصادي (12/2±00/7) از حداكثر نمره 15، حيطه آموزشي (81/1±31/9) از حداكثر نمره 15، حيطه پژوهشي (41/2±47/11) از حداكثر نمره 20، حيطه اداري (29/3±95/13) از حداكثر نمره 25، حيطه انگيزشي (81/5±77/26) از حداكثر نمره 50 و حيطه رفاهي (47/1±11/4) از حداكثر نمره 10 شده است. در تحليل مولفه‌هاي اصلي حيطه‌هاي انگيزشي، پژوهشي، اقتصادي، اداري، آموزشي و رفاهي، مشخص گرديد كه حيطه انگيزشي با 84/0 بيشترين نقش و حيطه اقتصادي با 65/0 كمترين نقش را در ميزان رضايت شغلي اعضاي هيات‌علمي داشت. نتيجه‌گيري: اعضاي هيات‌علمي نسبت به حيطه‌هاي مختلف شغلي خود «نسبتاً ناراضي» مي‌باشند. اين رضايت در حيطه‌هاي آموزشي، پژوهشي و انگيزشي كمي بهتر از رفاهي، اداري و اقتصادي بوده است. لازم است مديران و رهبران نظام آموزشي با تدوين اهداف مناسب و برنامه‌ريزي استراتژيك در جهت ايجاد رفاه و رضايت شغلي اعضاي هيات‌علمي گام بردارند.

Introduction: Generally every organizationʹs success relies on its employeesʹ efforts as well as their job satisfaction. Identifying the factors leading to job satisfaction among faculty members could be useful in increasing their satisfaction and motivation for efficient educational and research activities. This study was conducted to determine job satisfaction rate among faculty members of University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences. Methods: This was a descriptive cross-sectional study performed on 94 faculty members of Tehran University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences in the year 2008. Data was gathered through a researcher-made questionnaire and analyzed by SPSS software using mean, standard deviation, and Principal Component Analysis. Results: The mean and standard deviation of faculty members’ job satisfaction was 72.6 ± 16.91 out of 135. The mean and Standard deviation for the domains under investigation were as follows: Economy (7.00 ± 2.212) out of the total score of 15, education (9.31 ± 1.81) out of the total score of 15, research (11.47 ± 2.41) out of the total score of 20, administration (13.95 ± 3.29) out of the total score of 25, motivation (26.77 ± 5.81) out of the total score of 50, and welfare (4.11 ± 1.47) out of the total score of 10. As a result of Principal Component Analysis of all domains including motivation, research, economy, administration, education and welfare it was revealed that motivational domain with the score of .847 was the most effective and economic domain with the score of .657 had the least impact on the job satisfaction of faculty members. Conclusion: Faculty members were almost dissatisfied with their job considering different mentioned domains. This satisfaction was a little more desirable in the domains of education, research, and motivation compared to the domains of welfare, administration, and economy. Educational leaders and administrators need to ensure more job satisfaction and welfare for faculty members through strategic planning and defining appropriate goals.