تاثير مركز آموزش مهارت‌هاي باليني بر ارتقاي يادگيري مهارت‌ها در

The Effects of Clinical Skills Learning Centers on Learning Promotion among Pediatrics Interns

مقدمه: آموزش كارهاي عملي پزشكي طي دو دهه اخير در دانشكده‌هاي پزشكي دستخوش تحولات چشمگيري شده است و به سمت گسترش و تقويت آموزش‌ها در مراكز آموزش مهارت‌هاي باليني رفته است و لازم است، تاثير اين مراكز در ميزان يادگيري مهارت‌‌هاي باليني توسط دانشجويان مورد بررسي قرار گيرد. هدف از اين مطالعه، مقايسه يادگيري مهارت‌هاي باليني دو گروه از كارورزان پزشكي با آموزش سنتي (شيوه جاري) و آموزش با استفاده از مركز آموزش مهارت‌هاي باليني بود. روش‌ها: اين مطالعه يك مطالعه مداخله‌اي نيمه‌تجربي است كه در سال‌هاي تحصيلي 1386 و 1387 بر روي دو گروه از كارورزان رشته پزشكي كه براي گذراندن دوره آموزشي خود به بيمارستان كودكان بهرامي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تهران معرفي شده بودند آموزش تعداد 25 نفر از دانشجويان به روش سنتي و تعداد 19 نفر دانشجويان با استفاده از مركز آموزش مهارت‌هاي كودكان انجام شد. روش نمونه‌گيري در اين مطالعه، نمونه‌گيري ساده غيرتصادفي بوده است. در اين مطالعه، كارورزان آموزش داده شده، با روش آزمون ساختارمند عيني باليني (Objective Structured Clinical Examination) مورد ارزيابي قرارگرفته و نتايج در نرم‌افزار آماري SPSS و به كمك تست‌هاي آماري Kolmogrov-Smirnov, Paired T-test و Independent T-test مورد آزمون و مقايسه قرار گرفته‌اند. نتايج: نمرات مهارت‌هاي باليني كاروزان پزشكي گروه تجربي و شاهد، قبل از شروع و پس از اتمام دوره تفاوت آماري معناداري داشتند، ميانگين و انحراف معيار نمره مهارت باليني دانشجويان گروه تجربي پس از آموزش 84/14±69/120 و گروه شاهد 20/11±87/102 و ميانگين تفاضل نمرات قبل و بعد از آموزش در گروه‌هاي تجربي و شاهد به ترتيب 32/12±60/29 و 97/7±45/16 و اختلاف معنا‌دار بود (001/0P < ). نتيجه‌گيري: آموزش مهارت‌هاي باليني در مركز آموزش مهارت‌هاي باليني بيمارستان كودكان بهرامي در ارتقاي عملكرد مهارت‌هاي كودكان در كارورزان تحت بررسي بيشتر از آموزش با شيوه سنتي موثر بوده است. پيشنهاد مي‌شود، آموزش مهارت‌ها در مركز مهارت‌ها در خلال آموزش‌هاي سنتي كودكان گنجانده شود.

Introduction: During the recent two decades, practical medical skills’ training has experienced dramatic changes, which has led to establishment of CSLCs (Clinical Skills Learning Centers). Thus, it is necessary to evaluate the effects of these centers on studentsʹ learning of the relevant procedures. The main objective in this study was comparing the output of skills training processes in two groups of medical interns trained in conventional settings (training only on bedside) and conventional settings plus the use of CSLCs. Methods: This is a quasi experimental study conducted on two groups of medical interns introduced to Bahrami Hospital (affiliated with Tehran University of Medical Sciences) for their pediatric course. Twenty five students were taught by the conventional method (control), and 19 students received training in Pediatrics CSLC (experiment). The sampling method was simple & non-randomized. The study used OSCE (Objective Structured Clinical Examination) for assessments of student’ learning, and SPSS15 software, Kolmogrov-Smirnov, paired and independent T – tests for analytical purposes. Results: There was a significant difference between the mean scores of the two groups of interns before and after training (P < 0.001).Mean and SD of the scores in the experiment group after training were 120.69±14.84, while for the control group they were 102.87±11.20. Mean and SD of score changes (difference between before and after pediatrics ward rotation) for experiment and control groups were 29.6±12.32, and 16.45±7.97, respectively, which were significantly different(p < .001) Conclusion: Clinical skills training in Bahramiʹs CSLC was effective in promoting medical internsʹ pediatric practices. We suggest that training in CSLCs be included in traditional pediatric training courses.