رابطه شيوه‌هاي فرزند‌پروري والدين با رفتارهاي غير‌اجتماعي و اجتماعي كودكان پيش‌دبستاني در بازي

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه شيوه‌هاي فرزند‌پروري والدين با رفتارهاي اجتماعي و غير‌اجتماعي در بازي كودكان پيش‌دبستاني بود. بدين منظور از نمونه‌اي متشكل از 100 كودك 6 - 3 ساله شهر شيراز استفاده شد كه به صورت تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع همبستگي و ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل مقياس تجدد در شيوه‌هاي فرزند‌پروري (شيفرن و اگارتون، 1985 ) و مقياس رفتار بازي كودكان پيش‌دبستان (كوپلن و رابين، 1998) بود. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون چند متغيري بيان‌كننده وجود قدرت پيش‌بيني كنندگي باورهاي ترقي‌خواهانه والدين براي رفتاركم گويي، رفتار گوشه‌گيري فعال، بازي اجتماعي و بازي خشن كودكان بود. باورهاي مستبدانه والدين، رفتارهاي كم‌گويي كودكان را پيش‌بيني مي‌كرد. نتايج نيز نشان‌‌دهنده تفاوت الگوي قدرت پيش‌بيني كنندگي شيوه‌هاي فرزند‌پروري والدين براي رفتارهاي كودكان در بازي در گروه دختران نسبت به پسران بود.