بررسي آسيب هاي اجتماعي تخلفات رانندگي حادثه ساز

پديده تصادفات رانندگي حادثه ساز كه هر ساله جان هزاران تن از هموطنان ايراني را مي-گيرد، ناشي از مسايل اجتماعي بي هنجاري، قانون گريزي و قانون ستيزي در سطح جامعه است. خسارات گسترده جاني، مالي، رواني و خانوادگي ناشي از تصادفات رانندگي حادثه ساز، مسيولين جامعه را بر آن داشته كه به پيشنهاد وزارت كشور و تاييد هيات وزيران در تاريخ 1/10/1387، مولفه ها و مصاديق تصادفات رانندگي حادثه ساز را شناسايي نموده و براي آن، ضمانت اجرايي هاي خاصي را تصويب كنند. تعداد 17 عنوان از تخلفات رانندگي حادثه ساز شامل انجام هرگونه حركات نمايشي و آكروباتي، دور زدن در محل ممنوع، عبور وسايل نقليه از پياده رو ،نقص سيستم روشنايي به هنگام رانندگي در شب، عبور از محل ممنوع ،سبقت غير مجاز،تجاوز از سرعت مجاز، عبور از چراغ قرمز راهنمايي، عدم رعايت حق تقدم عبور، حركت به صورت مارپيچ در جاده ها،تجاوز يا انحراف به سمت چپ معابر،عدم رعايت فاصله مناسب، گردش به سمت چپ يا راست در محل ممنوع، روشن نكردن چراغ در هنگام شب و در مواقع لزوم، رانندگي با وسيله نقليه داراي عيب و نقص فني موثر، عدم رعايت شرايط مندرج در گواهينامه و مصرف مواد رونگردان و مشروبات الكلي را به عنوان تخلفات حادثه ساز تصويب و ابلاغ نمودند كه منجر به ايراد جرح، فوت وخسارت هاي مالي با توجه به آمارهاي موجود همواره در جامعه ما بعنوان تهديد وحتي بعضا آسيب جدي عليه نظم و امنيت اجتماعي تلقي شده است. بنابراين عدم رعايت قوانين و مقررات مي تواند بعنوان آسيب اجتماعي جدي و حتي تهديد تلقي گردد و موجبات اتلاف نيروي انساني و سرمايه هاي اجتماعي و مادي هر جامعه اي گردد و قانونگذار نيز با توجه به مصلحت جامعه در زمان ها و مكان هاي متفاوت عكس العمل هاي مختلفي را از خود نشان داده است.