فرايند شكل‌گيري ابتكارات كارآفرينانه‌ي اجتماعي:الگويي برگرفته از نظريه‌ي برخاسته از داده‌ها

كارآفريني اجتماعي به معني فعاليت‌هاي خلق ارزش اجتماعي نوآورانه است. محققان تاييد كرده‌اند كه اين پديده، منجر به توسعه‌ي پايدار اجتماعي و اقتصادي مي‌شود. ماهيت زمينه‌اي كارآفريني اجتماعي، ايجاب مي‌كند كه براي توسعه‌ي آن در هر زمينه‌ي خاص، ابتدا فرايندها و سازوكارهاي خاص آن، شناخته شوند. بنابراين اين پژوهش به‌دنبال پاسخ‌گويي به اين سيوال است كه: "ابتكارات كارآفرينانه‌ي اجتماعي جديد در يك كشور در حال توسعه مانند ايران چگونه شكل مي‌گيرند؟" براي اين منظور از روش تحقيق كيفي، به شيوه‌ي نظريه برخاسته از داده‌ها استفاده شده است. مصاحبه‌هاي عمقي با 9 كارآفرين اجتماعي كه فرايند مورد مطالعه را تجربه كرده‌اند، انجام شدند. تحليل ساختار ارزش‌ها و تعاملات كارآفرينان اجتماعي با ديگران، از دوران كودكي تا لحظه‌ي ايجاد ابتكار اجتماعي‌شان، منجر به شكل‌گيري نظريه‌ي مياني شد. الگوي به‌دست آمده از اين پژوهش نشان مي‌دهد، مقوله‌ي اصلي كه منجر به ايجاد ابتكارات كارآفرينانه‌ي اجتماعي مي‌شود گرايش فرد به فعاليت‌هاي مسيولانه‌ي اجتماعي است كه ايجاد ابتكار اجتماعي را مطلوب مي‌كند. چنان‌چه چنين فردي تحت تاثير شرايط واسطه‌اي و محيطي ويژه، ايجاد ابتكار اجتماعي را امكان‌پذير بيابد، راهبردهاي ويژه‌اي را در پيش مي‌گيرد كه در نتيجه‌ي آن‌ها، ابتكار كارآفرينانه‌ي اجتماعي جديد، شكل مي‌گيرد.