عكس العمل عملكرد كمي و كيفي كلزا به سيستم‌هاي مختلف كوددهي در تناوب زراعي

به منظور بررسي تاثير روش‌هاي افزايش حاصلخيزي خاك بر عملكرد و كيفيت دانه كلزا (Brassica napus L.)رقم طلايه در تناوب زراعي، يك آزمايش مزرعه‌اي طي سه سال‌ زراعي 87-86، 88-87 و 89-88 در ايستگاه تحقيقات كشاورزي گريزه سنندج انجام گرديد. آزمايش به صورت كرت‌هاي دو بار خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. سه تناوب مختلف زراعي شامل نخود- آفتابگردان - گندم - كلزا (R1)، كود سبز - نخود - كود سبز - گندم - كود سبز - كلزا (R2) و كلزا-كلزا-كلزا (R3) به عنوان عامل اصلي در نظر گرفته شدند. شش روش تامين كود پايه شامل كود دامي (N1)، كمپوست (N2)، كود شيميايي (N3)، كمپوست+ كود دامي (N4)، كمپوست+ كود دامي+ كود شيميايي (N5) و تيمار شاهد (N6) به عنوان سطوح عامل فرعي تعيين شدند و چهار تركيب كود‌هاي زيستي شامل: باكتري‌هاي باسيلوس لنتوس و سودوموناس پوتيدا (B1)، قارچ تريكودرما هارزيانوم (B2)، باكتري‌هاي باسيلوس و سودوموناس + قارچ تريكودرما (B3) و تيمار شاهد (بدون قارچ و باكتري) (B4) به عنوان سطوح عامل فرعي - فرعي انتخاب شدند. نتايج نشان داد كه اثر تناوب زراعي، منابع مختلف كود پايه و زيستي و اثر متقابل آن‌ها بر عملكرد دانه معني‌دار است. در تناوب R2 بيشترين عملكرد دانه كلزا توليد گرديد. كاربرد توام كود‌هاي آلي و شيميايي همراه با كود‌هاي زيستي (N5B3) نيز عملكرد دانه را افزايش داد. كلروفيل برگ به طور معني‌داري تحت تاثير تناوب، روش‌هاي مختلف كود دهي و اثر متقابل آن‌ها قرار گرفت. بيشترين ميزان نيتروژن دانه (9/38 ميلي‌گرم در گرم) و كمترين نسبت (N/S) در تيمار N5 به دست آمد. كود‌هاي پايه تاثير معني‌داري بر درصد روغن و عملكرد روغن دانه داشتند.