اثر تنش شوري كلريد سديم در بخشي از سيستم ريشه بر عملكرد، كميت و كيفيت ميوه توت‌فرنگي

تنش شوري با تغيير در الگوي جذب آب و عناصر غذايي، كميت و كيفيت محصول را تحت تاثير قرار مي‌دهد. در صورتي كه بتوان قسمتي از ريشه گياه تحت تنش شوري را با آب معمولي آبياري نمود، شايد اثرات منفي شوري تعديل يابد. بدين منظور در آزمايشي ريشه‌هاي گياه توت‌فرنگي رقم كاماروزا به دو قسمت تقسيم شدند و غلظت هاي مختلف شوري كلريد سديم به هر قسمت ريشه اعمال گرديد. تيمارهاي آزمايشي شامل محلول NaCl در غلظت هاي صفر: صفر (هر دو قسمت ريشه با محلول غذايي بدون NaCl به عنوان شاهد)، 0:30 (در يك قسمت ريشه با محلول غذايي بدون شوري و بخش ديگر محلول غذايي به اضافه 30 ميلي مولار NaCl ) و به همين ترتيب 0:60، 0:90، 30:30، 60:60، و 90:90 بودند. آزمايش در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در گلخانه تحقيقاتي هايدروپونيك دانشگاه تبريز صورت گرفت تا اثر شوري در بخشي از ريشه بر عملكرد و كيفيت محصول توت‌فرنگي مورد بررسي قرار گيرد. .نتايج نشان داد كه با اعمال شوري در كل سيستم ريشه‌ وزن تر و خشك ميوه‌‌، طول ميوه و عملكرد به طور معني‌داري كاهش يافت. در صورتي كه با اعمال شوري تنها در بخشي از سيستم ريشه‌ وزن تر، وزن خشك و طول ميوه‌، اسيديته، pH ، هدايت الكتريكي، مواد جامد محلول ) (TSS ، عمر انبارماني ميوه‌ها و عملكرد نسبت به شاهد كاهش معني‌داري نشان ندادند. بيشترين TSS در تيمار 90 :90 و كمترين آن در تيمار شاهد حاصل شد. اعمال شوري 30 ميلي‌مولار در يك بخش ريشه منجر به افزايش اسيديته و TSS ميوه (كه در طعم ميوه نقش مهمي ايفا مي‌نمايند)، ميزان ماده خشك و افزايش عمر انبارماني ميوه نسبت به شاهد گرديد. بنابراين، اعمال شوري حدود 30 ميلي مولار به بخشي از ريشه مي تواند سبب افزايش كيفيت ميوه توت فرنگي بدون كاهش عملكرد شود.