استشهادي منحصر بفرد از قرن هشتم هجري

Unique affidavit from the eight century A.H

نامه نگاري منظوم و منثور در زبان فارسي قدمت ديرينه دارد امّا نامه هاي اداري معمولاً به نثر نوشته مي شدند. يكي از گونه هاي مكاتبات ادراي، استشهاد نويسي بود كه اكنون نيز مرسوم است. در استشهاد، گروهي از بزرگان و مسيولان و معتمدان و معاريف شهر و كشور، در تاييد يا تكذيب امري گواهي مي نوشتند. در كتابهاي تاريخ و جنگها و آثار نويسندگان زبان فارسي، نمونه هاي فراواني از مكاتبات رسمي و غير رسمي و اداري و دوستانه آورده شده است، امّا، نگارنده تا كنون در ميان آثار كهن، استشهادي كه گواهي هاي گواهان نيز در پاي نامه باشد، نديده است، جز اين استشهاد كه علاوه بر داشتن گواهي هاي شهود، منظوم نيز هست و در قالب مثنوي سروده شده است و 124 بيت دارد. مجموع ابيات اين نامه با احتساب گواهي ها به 248 بيت مي رسد. اركان اصلي آن به عنوان يك نامه اداري و رسمي كه به وزير وقت نوشته شده است، عبارتند از عنوان، مقدمه، اصل پيام، اختتام و امضا .