اثر التيام بخشي ژل كربوكسي متيل سلولز روي زخم پوستي عمقي موش صحرايي ديابتي

Excisional wound healing activity of Carboxymethyle cellulose in diabetic rat

مقدمه: ترميم زخم فرايند پيچيده اي است كه به دنبال جراحت ايجاد مي‌شود و نتيجه فعل و انفعال بين تركيب هاي سلولي و بيوشيميايي مختلف در ناحيه زخم است. در چند دهه اخير تعداد و تنوع روش‌هاي درمان زخم‌هاي ديابتي افزايش چشمگيري داشته است. با وجود رويكرد جديد به درمان‌هاي پايه سلولي و ملكولي، درمان زخم‌هاي ديابتي همچنان به عنوان يكي از مشكلات باليني مطرح است. روش كار: در اين مطالعه‌ي تجربي، تاثير ژل كربوكسي متيل سلولز روي زخم‌هاي پوستي عمقي 21 سر موش صحرايي نر كه با استرپتوزوسين ديابتي شده بودند مورد بررسي قرار گرفت. موش‌ها به روش تصادفي ساده به سه گروه هفت تايي تقسيم شدند. گروه اول چهار روز، گروه دوم هفت روز و گروه سوم دوازده روز تحت پيگيري بودند و سپس از آن‌ها بيوپسي بافتي گرفته شد. روند بهبود زخم‌ها به دو روش ماكروسكوپي (اندازه گيري مساحت) با عكس برداري و روش ميكروسكوپي (هيستوپاتولوژي) ارزيابي شدند. يافته‌ها: ميانگين مساحت زخم‌هاي درمان شده با ژل كربوكسي متيل سلولز در زخم‌هاي گروه مداخله نسبت به گروه كنترل خود با اختلاف آماري معنادار، كم‌تر بود. روش هيستوپاتولوژي، ميزان التهاب بيش‌تر در روز چهارم، التهاب كم‌تر در روز دوازدهم، سطح اپيتلياليزاسيون بالاتر، نكروز بافتي و خونريزي كم‌تر در گروه درمان شده با ژل كربوكسي متيل سلولز در مقايسه با گروه كنترل را نشان داد. نتيجه گيري: با توجه به تاثير مثبت ژل كربوكسي متيل سلولز در تسريع روند بهبود زخم پوستي ديابتي در موش‌هاي صحرايي، انجام مطالعات كار آزمايي باليني با استفاده از اين ژل جديد روي زخم‌هاي ديابتي و سوختگي توصيه مي‌شود.

Introduction: Wound healing is a complex process that occurs after injury and as a result of the cellular and biochemical interactions between various components in the wound area. In recent decades, a dramatic increase in the number and types of treatment for diabetic ulcers has been observed. Despite a new approach to the basic cellular and molecular therapy, diabetic wound healing remains one of the clinical problems. Material and Methods: In this experimental study, excisional wound healing activity of Carboxymethyle cellulose (CMC) was evaluated in 21 streptozotocin-induced diabetic Sprague dawley male rats that were randomly divided into three groups of seven rats (Group A, B and C with 4, 7 and 12 days of follow up, respectively). The animals were housed in standard environmental conditions with light/dark, temperature of 23 ± 20C, humidity of 50 ± 5%, and a 12h cycle. Healing process was evaluated using macroscopic (area mesurment) and histopathologic study. Results: The average area of wounds treated with CMC compared to the control wound was reduced with a statistically significant difference. The histopathologic study showed higher and lower inflammation on days 4 and 12, respectively. A lower level of tissue necrosis and hemorrhage and higher level of epithelialization were shown in wounds which were treated with CMC. Conclusion: Given the positive effects of CMC on wound healing of diabetic male rats, there is a need to conduct clinical trials on using this new Gel on diabetic and burn ulcers.