مقايسه كارايي تعدادي از علف‌كش‌هاي بازدارنده استيل كوآنزيم‌آ كربوكسيلاز و استولاكتاز سينتاز در كنترل علف هرز يولاف‌وحشي (Avena ludoviciana)

A Comparison of the Efficacy of some Acetyl CoA Carboxylase, and Acetolactase Synthase Inhibitor Herbicides in Control of Wild Oat (Avena ludoviciana)

به منظور ارزيابي كارايي تعدادي از علف‌كش‌هاي ثبت شده در ايران براي كنترل علف هرز يولاف وحشي، دو آزمايش مجزا به صورت گلخانه‌اي، در بخش تحقيقات علف‌هاي هرز موسسه تحقيقات گياه پزشكي كشور در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي انجام شد. در هر آزمايش‌ يك جمعيت يولاف وحشي توسط 10 تيمار علف‌كشي با 12 تكرار مورد آزمايش قرار گرفت. تيمارهاي آزمايشي عبارت بودند از: علف‌كش‌هاي كلودينافوپ - پروپارژيل 064/0 گرم ماده موثره در هكتار، مزوسولفورون + يدوسولفورون + مفن پاير (با و بدون روغن همراه) 525 گرم ماده موثره در هكتار، كلروسولفورون (به صورت پيش و پس‌رويشي) 15 گرم ماده موثره در هكتار، يدوسولفورون متيل + مزوسولفورون متيل + مفن پاير به صورت پيش‌رويشي 63/0 گرم ماده موثره در هكتار، مت سولفورون + سولفوسولفورون 36 گرم ماده موثره در هكتار، سولفوسولفورون 95/19 گرم ماده موثره در هكتار، ديكلوفوپ متيل (همراه با روغن و بدون روغن) 9/0 گرم ماده موثره در هكتار و شاهد بدون سم‌پاشي. اندازه‌گيري‌هاي انجام شده شامل ارزيابي چشمي بر اساس روش EWRC در 15 و 30 روز پس از سم‌پاشي، درصد كاهش تعداد يولاف وحشي باقيمانده بعد از سم‌پاشي نسبت به قبل از سم‌پاشي، درصد وزن خشك يولاف وحشي نسبت به شاهد بدون سم‌پاشي و درصد وزن تر يولاف وحشي نسبت به شاهد بدون سم‌پاشي بود. در مجموع بر اساس نتايج به دست آمده بهترين تيمارهاي علف‌كشي به دست آمده براي هر دو توده يولاف وحشي عبارت بودند از: علف‌كش‌هاي كلودينافوپ پروپارژيل، مزوسولفورون + يدوسولفورون همراه با روغن، مزوسولفورون + يدوسولفورون + مفن پاير و مت سولفورون متيل + سولفوسولفورون. بر خلاف تيمارهاي علف‌كشي فوق، علف‌كش‌هاي كلروسولفورون (به صورت پيش‌رويشي و پس‌رويشي)، مزوسولفورون + يدوسولفورون بدون روغن و ديكلوفوپ متيل در هر دو صورت مصرف (همراه با و بدون روغن) نتوانستند توده‌هاي يولاف وحشي مورد آزمايش را بخوبي كنترل كنند و از ميزان رشد و نتيجتاً وزن آنها بكاهند.

Two separate greenhouse experiments were conducted in the greenhouse of the Iranian Plant Protection Research Institute, Tehran, to compare the efficacy of some Acetyl CoA Carboxylase (ACCase) and Acetolactase Synthase (ALS) inhibiting herbicides in control of wild oat biotypes. In each experiment, populations were independently treated by 10 herbicides each in 12 replications. To evaluate the effects of treatments, different characteristics including percent damage as based upon EWRC scores within 15 and 30 days after spraying, percent survived plants after spraying relative to that before being sprayed, as well as percent dry and wet weights of individual plants, relative to control, were scrutinized. Results indicated that the biotypes of wild oat were best controlled by clodinafop propargyl, and among ALS inhibitors, iodosulfuron plus mesosulfuron plus mefen pyre sulfosulfuron+metsulforon could control biotypes of Avena ludoviciana. very effectively vs. semi-satisfactorily, respectively. Iodosulfuron plus mesosulfuron and sulfosulfuron plus metsulfuron could dramatically reduce the wet weight of individual plants as compared with control so that the plants were not damage inflicting any more.