اثربخشي رفتار درمانگري شناختي در كاهش نشانه هاي روان شناختي بيماران مبتلا به سرطان

The Effect of Cognitive-Behavioral Therapy (CBT) on Reduction of Psychological Symptoms among Patients with Cancer

زمينه و هدف: هدف اين پژوهش، تعيين تاثير رفتار درمانگري شناختي در كاهش نشانه هاي روان شناختي بيماران مبتلا به سرطان بود. روش كار: اين پژوهش نيمه تجربي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد است. 30 نفر از بيماران انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. متغير مستقل، رفتار درمانگري شناختي بود كه 9 جلسه روي گروه آزمايش انجام شد. ابزار پژوهش مقياس SCL-90-R بود كه اين مقياس، ضريب كلي شاخص و ابعاد شكايت جسماني، وسواس و اجبار، حساسيت بين فردي، افسردگي، اضطراب، پرخاشگري، ترس مرضي، افكار پارانوييدي و روان گسستگي را مي سنجد. براي تحليل داده ها از تحليل كواريانس استفاده شد. يافته ها: رفتار درمانگري شناختي در كاهش ابعاد و نشانه هاي روان شناختي ذكر شده در SCL-90-R موثر بود (001/0 > p). نتيجه گيري: استفاده از رفتار درمانگري شناختي در مراكز انكولوژي مي تواند به عنوان يك درمان تكميلي در كنار درمان هاي پزشكي در نظر گرفته شود و از طرفي در بهبود ارتباط پزشك و بيمار، مي تواند نقش اساسي داشته باشد. ]م ت ع پ ز، 1391; 14(2): 116-112[

Background: The objective of this study was to investigate the effect of cognitive-behavioral therapy (CBT) on the psychological symptoms among patients with cancer. Materials and Method: The design of the study is quasi-experimental with pretest, post-test with a control group. 30 patients were randomly allocated into two groups: experimental group (15 patients) and control group (15 patients). The independent variable was cognitive-behavioral therapy which was administrated in 9 sessions on the experimental group while there was no psychological treatment for the control group. The research instrument was SCL-90-R. The data was analyzed using covariance analysis. Results: Cognitive-behavioral therapy led to reduction in psychological symptoms in all dimensions of SCL-90-R variables among patients of experimental group. Conclusion: It may also be used as a supplement method enhancing standard oncological treatment and improving the physician-patient relationship. [ZJRMS, 2012; 14(2): 112-116]