ميزان احساس تنهايي، نا اميدي و عزت نفس در نوجوانان مبتلا به تالاسمي ماژور

The level of loneliness, hopelessness and self-esteem in major thalassemia adolescents

چكيده سابقه و هدف بتا تالاسمي ماژور، شايع‌ترين اختلال خوني ژنتيكي در ايران است. مطالعه‌هاي متعدد نشان داده است كه بيماري‌هاي مزمن، اثر منفي بر عزت نفس، روابط بين فردي و اجتماعي و سلامت روان مي‌گذارد. هدف از بررسي حاضر، تعيين ميزان احساس تنهايي، نااميدي و عزت نفس در نوجوانان مبتلا به تالاسمي بود. مواد و روش‌ها در يك مطالعه توصيفي ـ مقطعي در سال 1389، 100 نوجوان مبتلا به تالاسمي ماژور به روش نمونه‌گيري آسان از مراكز بيماري‌هاي خاص، مركز تالاسمي بزرگسالان ظفر و درمانگاه تالاسمي بيمارستان مفيد انتخاب شدند. داده‌ها به روش خود گزارشي جمع‌آوري گرديد. اطلاعات توسط نرم‌افزار آماري 14 SPSS و با استفاده از آزمون‌هاي t ، آناليز واريانس يك طرفه و ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها يافته‌ها نشان داد كه ميانگين نمره نااميدي 83/3 ± 12/6، تنهايي 12/5 ± 66/41 و عزت نفس 04/14 ± 86/100 بود. 59% نوجوانان مبتلا به تالاسمي نااميدي كم، 51% احساس تنهايي متوسط و 55% عزت نفس متوسطي داشتند. ارتباط آماري معناداري بين نمره نااميدي و عزت نفس وجود داشت(027/0=p) اما نااميدي و عزت نفس با احساس تنهايي رابطه آماري معناداري نداشتند. نتيجه گيري نتايج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد كه تالاسمي بر روي جنبه‌هاي رواني ـ اجتماعي زندگي نوجوانان اثر منفي دارد. شناخت مكانيسم‌ها و استراتژي‌هاي لازم جهت پيشگيري از اختلالات رواني ـ اجتماعي و ارتقاي سلامت روان نوجوانان مبتلا به تالاسمي، ضرورت دارد.

Abstract Bakground and Objectives Beta-thalassemia major is the most prevalent genetic blood disorder in Iran. Several studies showed that chronic diseases have a negative impact on self-esteem, social and interpersonal relationships, and psychological health. The purpose of this study was to determine the level of loneliness, hopelessness, and self-esteem in thalassemic adolescents. Materials and Methods In this descriptive cross sectional study, 100 thalassemic patients participated through 2010. They were selected by convenience sampling from the Center for Special Diseases. The data were collected by self report. The instruments used in this study included the sampling and demographic data form, Beck Hopelessness Scale, Coopersmith Self-esteem Scale, and Loneliness Scale. Data were analyzed by SPSS 14 software and using descriptive statistics, t-test, ANOVA, and coefficient Pearson correlation. Results The findings indicated that the mean score of hopelessness was 6.12 ± 3.83, loneliness 41.66 ± 5.12, and self-esteem 100.86 ± 14.04; 59% of thalassemic patients had low hopelessness, 51% moderate loneliness, and 55% moderate self esteem. There was a statistical significant correlation between the score of hopelessness and self-esteem (p=0.027), but there were not any statistical significant correlations between hopelessness and loneliness and between self-esteem and loneliness. Conclusions The results showed that thalassemia had a negative influence on the psychosocial aspects of adolescentsʹ life. Knowledge of the mechanisms and strategies to prevent psychosocial disorders and promote mental health of thalassemic patients is necessary. Nurses by assessing psychosocial needs, providing necessary psychosocial support, and making appropriate intervention can help promote mental health of thalassemic patients.