استفاده از بازي در تدريس انكولوژي

Using games in Oncology Teaching

مقدمه: روش‌هاي تدريس را مي‌توان به دو رويكرد غير فعال و فعال تقسيم نمود. بازي يكي از رويكردهاي آموزشي فعال است كه اين مطالعه به بررسي اثر آن در درس انكولوژي پرداخته است. روش‌ها: در يك مطالعه نيمه تجربي، براي 23 نفر از دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي زاهدان دو جلسه تدريس انكولوژي برگزار شد. در جلسه اول اصول كلي و تعاريف اوليه تدريس شد و سپس به طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. به هر دو گروه متن خلاصه درمان مري از uptodate نسخه 3/17 و شرح حال يك بيمار با سرطان مري ارايه شد. دانشجويان هر دو گروه بايد پس از مطالعه متن، ترتيب اقدامات درماني ممكن براي بيمار را ارايه كنند. به افراد گروه مداخله كارت‌هايي داده شد كه هر يك نشانگر يك اقدام درماني بود و از آنها خواسته شد كه ترتيب اقدامات درماني را با استفاده از كارت‌ها مشخص كنند. پاسخ‌هاي دانشجويان بر اساس متن ارايه شده نمره گذاري گرديد و نمرات با نرم‌افزار PASW ويرايش 18 مقايسه گرديد. نتايج: دوازده نفر در گروه كنترل و 11 نفر در گروه مداخله قرار داشتند. بين ميانگين نمره گروه كنترل 6/22±46/28 و گروه مداخله 07/26±83/55 از لحاظ آماري اختلاف معناداري وجود داشت (016/0, p=63/17, df=67/2t=). از نظر تعداد تعداد گزينه‌هاي پيشنهادي براي درمان نيز، ميانگين گروه مداخله 07/0± 85/3 و براي گروه كنترل 72/1±85/4 بود.آزمون t نشان داد بين دو گروه اختلاف معني دار آماري وجود دارد (021/0, p=751/16, df=54/2t=). نتيجه‌گيري:اگر چه هر دو گروه زمان يكساني براي يادگيري داشتند، اما ميانگين نمرات گروه مداخله به طور معناداري بيشتر از گروه كنترل است. به نظر مي‌رسد روش بازي توانسته است موجب تمركز بيشتر دانشجويان و همچنين يادگيري عميق‌تري شود. تعداد گزينه‌هاي پيشنهادي در گروه مداخله به طور قابل ملاحظه‌اي كمتر از گروه كنترل است. كه مي‌توان گفت دانشجويان در گروه مداخله با مسووليت و وسواس بيشتري به پيشنهاد روش‌هاي درماني پرداخته‌اند. لذا تدريس انكولوژي با استفاده از بازي مي‌تواند باعث افزايش يادگيري و ارايه بهتر درمان هدفمند توسط دانشجويان شود.

Introduction:Educational methods can be classified into two groups: active methods and passive ones. Applying games is an active approach in teaching. The present study aimed at investigating the effect of games on teaching oncology. Methods: Twenty three medical students participated in the study. They took two class sessions of oncology. In the first session the basic principles and concepts on oncology were taought and in the second session , they were randomly divided in two groups. A selected modified text of esophagus cancer treatment from up-to-date version 17.3 was presented to both groups. Some especial cards containing a cancer treatment modality were given to the case group. The students were asked to sequence the possible treatments for the case. At the end of the session, esophagus cancer treatment was presented to the students. The students’ responses were gathered, scored and compared applying T test. Results:They were 12 in the experiment and 11 in the control group. There was a statistically significant difference between the mean score of the control (28.46 ± 22.6) and experiment(55.8±26.1)groups, (t=2.67, df =17.63, p=0.016). The number of sequences proposed by the control group was (4.85 ± 1.72), while the number of sequences in the experiment group was 3.85 ± 0.07, resulting in t=2.54, df =16.751, p=0.021. Discussion: The mean score in the experiment group is significantly higher than that of the control group. Although the time spent was equal in both groups ,the game lead to more concentration and deeper learning in the experiment group. Significantly, the number of treatment sequences in the experiment group is lower than that of the control group. It seems that treatment selection was done more delicately and responsibly by the experiment group. So, teaching oncology through games can increase learning in medical students, which in turn,leads to better treatment selection and problem solving. Key words:Oncology, game, teaching methods