آموزش در اورژانس پيش بيمارستاني، واقعيت و نيازها

Training in Pre-hospital Emergency: Needs and Truths

مقدمه: بيشتر مردم جهان به اورژانس پيش بيمارستاني رسمي دسترسي ندارند. سيستم پيش بيمارستاني بايد ساده، مداوم و كارآمد باشد. در موارد اورژانس، پرسنل شاغل در بخش فوريت‌هاي پزشكي نقش اجرا كننده را به‌ عهده خواهند داشت و مداخلات و خدمات درماني در محيط پيش بيمارستاني بر اساس قضاوت مستقل، مهارت در تصميم‌گيري و اولويت‌گذاري آن‌ها كه از طريق آموزش به دست آمده است، صورت مي‌گيرد. بخش فوريت‌هاي پزشكي نيازمند اطلاعات و سرعت عمل بالايي است. هدف از انجام اين پژوهش تعيين كارايي روش‌هاي آموزش فعلي براي كار در اورژانس پيش بيمارستاني با توجه به شرايط لازمه كار در ايران و مقايسه آن با ساير نقاط جهان مي‌باشد. با ارزشيابي آموخته‌ها در اورژانس به صورت واقعي مي‌توان شكاف بين آموخته‌ها و نياز‌ها را تعيين كرده و در جهت رفع آن كوشيد. روش‌ها: براي جمع‌آوري اطلاعات، به غير از استفاده از كتب مرجع در آموزش پزشكي و اورژانس، با مراجعه به بانك‌هاي اطلاعاتي شامل Pub Med، CINAHL، Embase، Pro Quest، Science Direct و جستجو در اين سايت‌ها با استفاده از كليد واژه‌هاي اورژانس پيش بيمارستاني، آموزش، آموزش در اورژانس، نياز‌هاي آموزش در اورژانس، روش‌هاي آموزش در اورژانس اقدام به اخذ مقالات متعدد گرديد. در اين مرحله 2345 مقاله از مجموع سايت‌ها به دست آمد، در مرحله دوم با استفاده از دستور‌هاي And و OR براي محدود كردن و تركيب مجدد يافته‌ها اقدام شد كه در اين مرحله و پس از مطالعه چكيده مقالات به دست آمده، از مجموع 58 مقاله در نهايت 29 مقاله براي استفاده در اين تحقيق مناسب تشخيص داده شد كه از آنها در كنار ساير منابع اطلاعاتي مانند كتب مرجع استفاده گرديد. نتايج: يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد كه آموزش‌هاي داده شده در رشته‌هاي پرستاري و يا ساير رشته‌هايي كه مجاز به كار در اورژانس پيش‌بيمارستاني مي‌باشند هم‌خواني و يا كفايت لازم را ندارند. نتيجه‌گيري‌: با توجه به كارايي پايين روش تدريس و محتواي فعلي دروس در رشته‌هايي كه مجاز به كار در اورژانس پيش بيمارستاني هستند بايد تغيير در روش تدريس و نيز محتواي دروس مربوط به اورژانس پيش بيمارستاني بيش از پيش مورد توجه قرار گيرد.

Introduction: More people in the world have lack access to formal pre-hospital emergency. Pre-hospital system should be simple, efficient, and continuous. In emergencies, Caring interventions and in pre-hospital environment is based on independent judgments, decision-making skills, and prioritizations, which is achieved through the training. This study aimed to discuses about current educational methods of pre-hospital emergency in Iran in comparison with other countries. With real assessment of learning in emergency, it is possible to determine gaps between needs and learned materials in order to eliminate it. Methods: In this review, data gathering was done through medical education and emergency related-textbooks, databases including Pub Med, CINAHL, Embase, Pro Quest, and Science Direct. At first step, 2345 article was found. Finally, 29 articles were selected based on purpose of study. Results: The findings of this study showed that the training of nursing student and other student that allowed working in pre-hospital setting are not efficient and appropriate. Conclusion: This study showed that in current situation it is necessary to reconsider changes in the educational content and methods used for pre-hospital emergency education.