ارزيابي فرآيند استاد راهنمايِ آموزشيِ دانشجويان پزشكي، در دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

The Evaluation of an Educational Tutor Scheme for Medical Students, In Medical School of Isfahan University of Medical Sciences

مقدمه: دانشجويان پزشكي با استرس‌هاي متعدد مواجهند كه فراگيري و سلامت آنها را تحت تاثير قرار مي‌دهد در چنين شرايطي وجود سيستم‌‌هاي حمايتي ضروري است. در دانشكده پزشكي اصفهان جهت نيل به هدف حمايت و راهنمايي دانشجويان پزشكي، فرآيند استاد راهنما در حال فعاليت مي‌باشد. در اين پژوهش كارايي فرآيند استاد راهنما و ميزان رضايت ذينفعان بررسي گرديد. روش‌‌ها: اين مطالعه توصيفي- مقطعي در دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام گرفت. جامعه هدف شامل كليه دانشجويان پزشكي كه بايستي تحت حمايت فرآيند استاد راهنما قرار مي‌گرفتند(466 نفر) و كليه اساتيد راهنما (42 نفر) بود. اطلاعات بوسيله دو نوع پرسشنامه پژوهشگر ساخته پايا و روا جمع‌آوري شد. تحليل آماري داده‌‌ها با استفاد از نرم‌افزار SPSS انجام شد. براي مقايسه بين نظر اساتيد راهنما و دانشجويان از آزمون T مستقل استفاده گرديد و 05/0 > pمعنادار تلقي گرديد. نتايج: 3/93 درصد اساتيد و 6/72 درصد دانشجويان وجود استاد راهنما را ضروري دانستند اما ميانگين نمرات نظردهي آنان متفاوت بود (0001/0p < ). 06/51 درصد اساتيد و 5/25 درصد دانشجويان از فرآيند استاد راهنما راضي يا كاملاً راضي بودند كه ميانگين نمرات نظردهي آنان تفاوت معنادار داشت (0001/0p < ). رضايت اساتيد راهنما و دانشجويان عمدتاً با مواردي مشابه همچون شروع جلسات توسط دانشكده، پيگيري برگزاري جلسات در طول ترم توسط استاد، گنجاندن بحثهاي اجتماعي و شخصي در كنار مباحث آموزشي، تاكيد بر جلسات ماهيانه، توجه به برگزاري منظم جلسات، برگزاري جلسات در زمان‌هاي حساس، وجود امكان انتخاب و تعويض استاد راهنما، برگزاري كارگاه‌‌هاي آموزشي و جلسات گروهي جهت اساتيد راهنما و توجه به فرآيندهاي تشويقي براي اساتيد راهنما همراه بود. 9/28 درصد از دانشجويان هيچ ملاقاتي با استاد راهنماي خود نداشتند و 8/7 درصد از دانشجويان كه همگي مهمان يا انتقالي بودند استاد راهنما نداشتند. نتيجه‌گيري: اساتيد راهنما و دانشجويان وجود استاد راهنما را ضروري مي‌دانند، ليكن رضايت پايين آنها از فرآيندي كه در حال اجرا مي‌باشد نشانگر لزوم بازنگري و ايجاد برخي تغييرات وفراهم كردن برخي امكانات است.

Introduction: Medical students are exposed to variety of stresses which may have effects on their education and health. In this situation "student support systems" are necessary. In Medical School of Isfahan University of Medical Sciences for achieving to the goal of supporting and guiding medical students, Tutor Scheme has been organized. In this study efficacy of the tutor scheme and satisfaction of students and tutors is being evaluated. Methods: This cross-sectional study was done in the Medical School of Isfahan University of Medical Sciences. Target population was all the students that were supported by the scheme (466) and all the tutors (42). Information was taken by 2 types of questionnaire that were prepared by the researcher. Results: 93.3% of tutors and 72.6% of students thought that it is necessary to have a tutor but there was significant difference between their point of view (p < 0.0001). 51.06% of tutors and 25.5% of students were satisfied or very satisfied by the scheme and there was significant difference between their point of view (p < 0.0001). Satisfaction in tutors and students was linked with same issues such as initiation of meetings by the faculty, holding meetings during the year by tutor, including social and personal discussions besides academics, participating in monthly meetings, importance of the regularity of meetings, holding meetings in special times such as pre exams periods, having the choice to select or change tutor, performing workshops and group sessions for tutors and paying attention to encouraging tutors. 28.9% of the students hadn’t had any meeting with their tutors and 7.8% that were all guest or displaced students didn’t have tutor. Conclusion: tutors and students both think that having tutor is necessary but the low percentage of satisfaction shows that the scheme needs revision and some changes and also needs providing some facilities