ميزان پذيرش ها و روزهاي اقامت غير مقتضي بيماران در بيمارستان هاي شهر سبزوار

زمينه و هدف: پذيرش و اقامت غيرمقتضي به عنوان يكي از ضعف هاي نظام بهداشت و درمان و از معيارهاي ارزشيابي عملكرد بيمارستاني، تعيين كارآيي و اثربخشي تخت هاي بيمارستاني حتي در كشورهاي پيشرفته مي باشد. اقامت غيرمقتضي بيمار علاوه بر افزايش هزينه، وي را در معرض عفونت بيمارستاني نيز قرار مي دهد. هدف از اين پژوهش بررسي پذيرش و اقامت غيرمقتضي در بيمارستان هاي شهر سبزوار در سال 1387 بر اساس معيارهاي پروتكل ارزيابي مناسب مي باشد. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي مقطعي است. جامعه پژوهش بيماران پذيرش شده بيمارستان هاي شهر سبزوار بود. حجم نمونه مورد نياز 385 نفر و روش نمونه گيري طبقه بندي چند مرحله اي بود. به اين صورت كه هر يك از سه بيمارستان طي 12 هفته متوالي و سه روز در هفته در دو بخش و هر بخش دو نفر به طور تصادفي طبقه اي چند مرحله اي انتخاب و نهايتاً 428 نفر مورد ارزيابي قرار گرفته اند. داده هاي لازم با استفاده از جداول معيارهاي پذيرش و بستري مقتضي بيمار و پرونده بيماران در سه بيمارستان مورد مطالعه جمع آوري شد. سپس با تكميل جداول و ثبت نتايج، داده ها توسط نرم افزار SPSS 15 و با استفاده از آزمون مجذور كاي و آزمون دقيق فيشر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين اقامت بيماران در بيمارستان هاي مورد بررسي 23/3 روز بود اما 4/11 درصد پذيرش ها غيرمقتضي بود كه بخش اورتوپدي با 1/29 درصد بيشترين مقدار و بخش جراحي زنان بدون پذيرش غيرمقتضي كمترين مقدار را به خود اختصاص دادند. پذيرش غيرمقتضي در مردان (9/13 درصد) بيشتر از زنان (7/9 درصد) بود و بيشترين پذيرش غيرمقتضي مربوط به سنين 41 تا 60 سال (6/17 درصد) مي باشد. فراواني پذيرش مقتضي به علت نياز به جراحي يا اقدامات تهاجمي ديگر (8/48 درصد) بيشترين فراواني را داشته است. در بيمارستان هاي مورد بررسي بستري 2/0 درصد بيماران غيرمقتضي و بستري 8/99 درصد آن ها مقتضي بوده است. نتيجه گيري: ميزان پذيرش غيرمقتضي نسبت به بستري مقتضي رقم بالاتري را نشان مي دهد و نسبت پذيرش هاي غيرمقتضي در بخش ارتوپدي بسيار بالا و در بخش جراحي زنان بسيار پايين است.