آمادگي دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان براي يادگيري بين حرفه اي

Readiness of postgraduate students of Isfahan University of Medical Sciences for inter professional learning

مقدمه: اعتقاد به افزايش اثربخشي خدمات سلامتي از طريق مشاركت و كار تيمي منجر به تاكيد روز افزون بر لزوم آماده كردن تمام دانشجويان حرفه‌هاي بهداشت و درمان از طريق يادگيري بين‌حرفه‌اي شده است. لذا هدف از اين مطالعه بررسي آمادگي دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان براي يادگيري بين‌حرفه‌اي و نيز تعيين ارتباط آن با برخي متغيرهاي زمينه‌اي است. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي و مقطعي است. زمان انجام مطالعه سال 90-1389 بود. جامعه پژوهش شامل دانشجويان تحصيلات تكميلي رشته‌هاي مختلف دانشگاه علوم پزشكي اصفهان بود. نمونه‌ها با بهره‌گيري از روش آسان انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها نيز پرسشنامه آمادگي براي يادگيري بين‌حرفه‌اي (RIPLS) بود. نتايج: تعداد 200 نفر پرسشنامه را پر كردند و داده‌هاي 183 پرسشنامه تحليل شد. از اين تعداد 7/25 درصد در رشته پرستاري، 6/48 درصد در رشته پزشكي و 24 درصد نيز در ساير رشته‌هاي علوم سلامت مشغول به تحصيل بودند. ميانگين (انحراف معيار) امتياز آمادگي دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان براي يادگيري بين‌حرفه‌اي 47/70 (34/5) به دست آمد. ميانگين (انحراف معيار) امتياز براي رشته پرستاري برابر 1/72 (91/4)، براي رشته‌هاي پزشكي برابر 83/69 (58/5) و براي ساير رشته‌هاي علوم سلامتي برابر (85/4) 25/70 به دست آمد. همچنين ارتباط بين متغير آمادگي براي يادگيري بين‌حرفه‌اي و هيچ‌كدام از متغيرهاي سن، جنسيت، سابقه شركت در برنامه‌هاي يادگيري اشتراكي، سابقه كار باليني، سابقه تدريس، مقطع تحصيلي و رشته تحصيلي معنادار نبود. نتيجه‌گيري: نظر به آمادگي بالاتر از متوسط (ميانگين امتياز) در دانشجويان تحصيلات تكميلي، توسعه فرصت‌هاي يادگيري بين‌حرفه‌اي پيشنهاد مي‌گردد. عدم مشاهده رابطه معنادار بين متغير آمادگي دانشجويان و متغيرهاي زمينه‌اي، حاكي از فراگير بودن و مواجهه با حداقل محدوديت‌ها در اجراي اين رويكرد است. هر چند پژوهش‌هاي آتي براي بررسي قابليت اجرايي و عوامل موثر بر آن پيشنهاد مي‌گردد.

Introduction: There is a global inclination towards collaboration and team work led to increasing emphases on the necessity of preparing health students through inter professional education. This study aimed to assess readiness of postgraduate students of Isfahan University of Medical Sciences for inter professional learning as well as examine its correlation with some demographic variables. Methods: this was a cross-sectional descriptive study in 2011.Samples were recruited through convenience sampling method from postgraduate students of Isfahan University of Medical Sciences. Data were gathered through the Readiness for Inter Professional Learning Scale (RIPLS). Results: Two hundred students filled the questionnaires among which 183 questionnaires were subjected to analysis. They were recruited from nursing (25.7 %), medicine (48.6 %) and other disciplines (24 %). Mean ،score was 70.47 (5.34). The mean score for nursing discipline was 72.1 (4.91), for medicine was 69.83 (5.58) and for other disciplines was 70.25 (4.85). There were no significant correlation between readiness for inter professional learning and contextual variables consisted of age, gender, history of attendance in inter professional education programs, history of clinical practice, history of teaching, education grade and discipline. Conclusion: Regarding the acceptable (higher than mean score) postgraduate students’ readiness, we suggest opportunities for development of interprofessional learning. Insignificant relationship between the students’ readiness and contextual variables implies the broad applicability of the interprofessional education, robust to the contextual differences. Nevertheless, future researches would be necessary to ensure applicability of this approach, and to explore factors influential to this process