برنامه درسي پرستاري خانواده، گامي در جهت توسعه نقش پرستار خانواده در ايران

Family Nursing Curriculum, a Step toward the Development of Nurseʹʹs Role in Iran

مقدمه: پرستاري خانواده رشته‌اي تخصصي در پرستاري است كه با هدف ارايه خدمات پيشگيرانه طراحي شده است. اگرچه برلزوم وجود اين گرايش در رشته‌هاي تخصصي پرستاري تاكيد شده است اما هنوز طراحي برنامه درسي اين رشته در ايران انجام نشده است. اين مطالعه با هدف تدوين برنامه درسي مبتني بر وظيفه، جهت رشته پرستاري خانواده در ايران انجام گرديد. روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي است كه در سال 1389- 1390در ايران انجام گرديد. تدوين برنامه با استفاده از داده‌هاي نيازسنجي و با تشكيل جلسات فوكوس گروپ منظم با روش بحث و با حضور اساتيد پرستاري، متخصصان آموزش پزشكي و برنامه‌ريزي درسي، پرستاران و دانشجويان تحصيلات تكميلي پرستاري و آموزش پزشكي انجام گرديد. نتايج: نتايج اين پژوهش منجر به تدوين يك برنامه درسي مبتني بر وظيفه گرديد كه بر اساس ساختار برنامه درسي در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي در چهار فصل طراحي شد. دروس دوره شامل: بررسي وضعيت سلامت، بيماري‌هاي مزمن، بحران در خانواده و سلامت روان، بهداشت در خانواده، پرستاري سالمندي، روش تحقيق و آمار، مديريت پرستاري خانواده، سيستم‌هاي اطلاع‌رساني، كليات آموزش به خانواده و بيمار و پايان‌نامه است. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر منجر به تدوين برنامه درسي مبتني بر وظيفه جهت رشته پرستاري خانواده در ايران گرديد كه مي‌توان از آن جهت اجراي اين دوره در ايران استفاده نمود. اميد است كه اجراي اين برنامه در ايران بتواند تا حدي مشكلات ناشي از شيوع بيماري‌هاي مزمن و عوارض ناشي از اين بيماري‌ها در خانواده‌ها را كاهش دهد.

Introduction: The discipline of family nursing is a specialty in nursing is designed to provide preventive services. Despite the emphasis on family nursing, this curriculum has not been designed in Iran. This study aimed to develop a task-based family nursing curriculum in Iran. Methods: This descriptive study was conducted in 2010 – 2011 in Iran. Curriculum planning was done using need-assessment, regular focus groups, discussion with nursing educators, medical education and curriculum planning specialists, nurses and postgraduate nursing students and medical education students. Results: A task-based curriculum was developed based on the structure of the curriculum, which is recommended in the ministry of health and medical education in four seasons. Its courses were health status, chronic illness, family crisis and mental health, family health, geriatric nursing, research methods and statistics, nurse management, information systems, family and patient education, and familyʹs thesis. Conclusion: This study provided a task-based family nurse curriculum that can be used to run this course in Iran. It is hoped that its implementation can decrease some problems resulting from the prevalence of chronic disease and its complications.