تحقق جايگاه دستورالعمل عدم احيا به عنوان انتخابي اخلاقي در خدمات پزشكي

Standing do –not- Resuscitate instruction as a moral choice in medical Services

از آنجايي كه در طب جديد تعيين مرز دقيقي بين مرگ و زندگي به چالشي مهم تبديل شده است، به دنبال آن حقوق و قوانين انساني مربوطه، به طور مداوم مورد بحث و بررسي قرار مي‌گيرند. جوامع علمي و پيشرو موظف به تدوين و ترويج استانداردهايي شدند كه جامعه بشري را براي حفظ كرامت و شان افراد حتي در شرايط مرگ و احتضار ياري كند. با رشد و توسعه انديشه بشر، تعريف حيات و زيستن، از توان فرد براي رفع نيازهاي اوليه و سطح زيستي خود، به برخورداري از سطح قابل قبولي از كيفيت زندگي و سطوح رواني و اجتماعي و فرهنگي سوق يافته است. لذا ضروري به نظر مي‌رسد كه ارايه خدمات بهداشتي و پزشكي نيز مورد باز تعريف قرار گيرد و تنها بازگرداندن به زندگي، متبادر كننده ايفاي وظيفه و نقش پزشكي نباشد، بلكه احترام به خواست بيمار در راستاي خاتمه زندگي‌اش نيز به عنوان نوعي خدمات خطير پزشكي مورد توجه و مداقه قرار گيرد. در اين راستا لازم است «دستور عدم احيا» مورد بازبيني قرار گيرد و به عنوان يك انتخاب اخلاقي در خدمات پزشكي به بيماران تلقي شود.

Since in new medicine to determine the exact boundary between life and death has become a major challenge and seek the relevant humanitarian rights and law, constantly are discussed. Leading and scientific societies should set and promote standards to help the human community for maintain dignity people even in death condition. With the development of human thought, the definition of life and living, of the individual capacitance for resolve the basic and low level needs, has led to acceptable level of quality of life. So it seems it is necessary that be reviewed health and medical services definitions and not only vitalize task but also to respect a patient towards terminate of his life, as an important and valuable medical services should be attend. It is require in this regard that "Do not resuscitation" order should be reviewed as a medical service for patients to be considered.