ارزيابي مدل عدالت سازماني با تكيه بر اعتماد سازماني براي آموزش و پرورش

An Evaluation a Model of Organizational Justice Based on Organizational Trust for Education Organization of Isfahan

هدف پژوهش حاضر، تعيين رابطه ي بين اعتماد سازماني با عدالت سازماني ادراك شده دبيران آموزش و پرورش بوده است. روش پژوهش همبستگي بوده و جامعه آماري اين پژوهش را كليه دبيران دوره ي متوسطه آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصيلي 89-1388 تشكيل دادند. شيوه ي نمونه گيري، خوشه اي چندمرحله اي بود كه در نهايت 363 نفر به طور تصادفي براي پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه ي عدالت سازماني(etal,1998 Moorman) و اعتماد سازماني,2003) Ruder) است كه روايي آنها به لحاظ محتوا تامين شده و ضريب اعتبار آنها به روش آلفاي كرونباخ به-ترتيب معادل 95/0 و 89/0 به دست آمده است. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش معادلات ساختاري استفاده شده است. به طور كلي يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه اعتماد به سازمان، به تنهايي 5% واريانس عدالت تعاملي را تبيين مي-كند. با ورود اعتماد به مدير، ميزان واريانس تبيين شده به 13% و با ورود اعتماد به همكاران به 18/0% افزايش مي يابد. روابط بين اعتماد به سازمان، اعتماد به مدير و اعتماد به همكاران با عدالت 05/0 P < معني دار بوده است. به طور كلي نتايج پژوهش نشان مي دهد كه شاخص GFIبرابر با 95/0 و شاخص AGFI برابر با 8/0 بود كه حاكي از برازندگي مطلوب مدل تجربي پژوهش مي باشد.

The present study was carried out for the purpose of exploring the relationship between organizational trust and teachers’ perceived organizational justice. The study is of correlational type. The population comprised all high school teachers of Esfahan city in the academic year 2010-2011. The sample of the study included 363 teachers selected randomly through multi-stage cluster sampling. The data were collected using two questionnaires (Nihof & Moormans’ “organizational Justice”, and Ruders’ “organizational trust”). The validity of both instruments was verified and their reliability was assessed through using Cranach’s alpha (?=0/95 and ?=0/89 respectively). Structural Equation Modeling (SEM) was used in order to analyze data. The results indicated that organizational trust, alone, could account for 5% of organizational justice, but when “trust in administrator” and “trust in colleagues” were included in the model this index increased to 13% and 18% respectively. The relationship among these variables of interest was statistically significant (P < 0/05). The results generally showed that the empirical model developed fit the data adequately with GFI=0.95 and AGFI=0.8.