مطالعه تطبيقي روش‌هاي سازماندهي اسناد و مدارك تاريخ شفاهي، از منظر برخي مراكز تاريخ شفاهي ايران و جهان

Comparative Study of Methods of Organizing Oral History Documents and Records from the Perspective of Some Oral History Centers in Iran and all over the World

هدف: هدف از انجام اين پژوهش، بررسي شيوه‌هاي سازماندهي اسناد و مدارك تاريخ شفاهي موجود در برخي مراكز تاريخ شفاهي ايران و جهان، و تعيين متداول‌ترين شيوه‌هاي سازماندهي در مراكز تاريخ شفاهي مي باشد. روش/ رويكرد پژوهش: اين پژوهش با استفاده از روش پيمايش تحليلي و توصيفي انجام شده است .ابزار جمع‌آوري داده‌ها، مصاحبه است كه پژوهشگر با مسيولان مراكز تاريخ شفاهي (داخل و خارج از كشور ايران) انجام داده‌است. پس از جمع آوري اطلاعات لازم، با انجام مقايسه تطبيقي از اطلاعات حاصل شده، متداول‌ترين شيوه‌ سازماندهي در مراكز تاريخ شفاهي داخل و خارج از كشور ايران (به تفكيك) مشخص گرديد. جامعه پژوهش: جامعه مورد پژوهش شامل 7 مركز فعال تاريخ شفاهي در ايران و 12 مركز فعال- از مجموعه مراكز تاريخ شفاهي جهان (خارج از كشور ايران)- است . مراكز مورد بررسي با در نظر گرفتن پراكندگي جغرافيايي و گستره متنوع جهاني انتخاب شده‌اند. يافته‌هاي پژوهش: نتايج حاكي از آن است كه حدود 86 درصد مراكز تاريخ شفاهي مورد بررسي در ايران، استفاده از حروف الفباي فارسي نام خانوادگي مصاحبه شونده را به‌عنوان روشي مناسب براي سازماندهي اسناد تاريخ شفاهي برگزيده‌اند. همچنين، بررسي روش‌هاي سازماندهي در مراكز تاريخ شفاهي خارج از كشور ايران، نشان مي دهد كه اين مراكز از نظام‌هاي گوناگون و كاملاً متفاوت براي سازماندهي اسناد تاريخ شفاهي خود استفاده مي‌كنند. اين مسيله به وضوح، نشانگر عدم يكدستي و يكپارچگي لازم در سازماندهي اسناد تاريخ شفاهي است، كه لازم است از ديد مسيولان ذي‌ربط پنهان نماند. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش، نشان دهنده ي عدم وجود يك نظام جامع و يكپارچه، در امر ذخيره سازي و سازماندهي اسناد و مدارك تاريخ شفاهي است. لذا ضرورت ايجاد و توسعه ي يك نظام استاندارد، كه موجب مديريت بهتر مجموعه‌هاي تاريخ شفاهي شود و به همكاري و تعامل بيشتر مراكز تاريخ شفاهي بيانجامد، به شدت احساس مي شود. اين موضوع نبايد از ديد مسيولان و مديران مراكز تاريخ شفاهي پنهان بماند و بهتر است هرچه سريعتر نسبت به رفع اين مشكل، اقدام شود.

Purpose: The aim of this research is to study different methods of organizing oral history documents and records available in some oral history centers inside and outside Iran. It also aims to identify the most common organizing methods applied in oral history centers. Methodology/Approach: This research is conducted by using a descriptive and analytical survey. The research population consists of 7 active centers of oral history inside Iran and 12 outside Iran. The geographic distribution of the centers is taken into account so that the population includes centers from various parts of the world. The required data is collected through interviews with officials of the oral history centers. Then a comparative assessment is conducted on the collected data in order to identify the most common organization methods applied in centers of oral history. Findings: The findings suggest that about 86% of Iran’s oral history centers studied in this research usually use alphabetic order of the family name of interviewees for organizing oral history documents. The studies conducted in other countries’ oral history centers note that these centers apply completely different and various systems for organizing their oral history documents. Conclusion: The research findings clearly indicate a lack of homogeneity and integration in organizing oral history documents and this must be noticed by relevant authorities.