رابطه بين عوامل شخصيتي و عملكرد شغلي مديران شركت‌هاي بيمه

The Relationship between Personality Traits and Job Performance among Insurance Company Managers

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه بين 5 عامل شخصيتي با عملكرد شغلي مديران است. جامعه آماري پژوهش، مديران و روساي شركت‌هاي بيمه‌اند كه نمونه‌اي به حجم 150 نفر از آنها به‌صورت تصادفي ساده انتخاب شده است. ابزار به‌كاررفته براي سنجش شخصيت، مقياس 120 گزينه‌اي Neo-IPIP و براي عملكرد شغلي، مقياس محقق‌ساخته است كه اين مقياس براساس نقش‌ها و وظايف مديريتي ساخته شده و شامل 40 گزينه است. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام‌به‌گام استفاده شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد، عملكرد شغلي، همبستگي مثبت معناداري با عامل‌هاي برون‌گرايي، وظيفه‌شناسي، همسازي و گشودگي به تجربه و همبستگي منفي معناداري با نورزگرايي دارد و نتايج تحليل رگرسيون نشان مي‌دهد، تنها پيش‌بيني‌كننده عملكرد شغلي از بين پنج عامل شخصيتي، برون‌گرايي و از بين مولفه‌هاي عامل برون‌گرايي، جرات‌ورزي، دوستي و معاشرتي‌بودن است. اين امر مي‌تواند نشان‌دهنده اهميت و تاثير ساختار و فرهنگ سازمان‌هاي ايراني و نياز و ضرورت بالاي اين عامل در شغل مديريت باشد. به‌طوركلي نتايج به‌دست‌آمده در اين پژوهش، به فوايد كاربرد مدل پنج عامل شخصيتي در انتصاب، ارتقا و آموزش مديران اشاره دارد.

The aim of this paper is to investigate the relationship between the “Big Five” personality traits (Neo-IPIP 120 item scale) with job performance among insurance company executive management. Managerial performance scales with 40 items, is developed according to managerial tasks, roles and evidence of good psychometric criteria. Using Pearson correlation criteria and regression analysis, our results show that job performance has a positive correlation with extraversion, conscientiousness, agreeableness, openness to experience and a negative correlation with neuroticism. Regression analysis indicates that extraversion could predict job performance. While principle components analysis shows that assertiveness, friendliness and gregariousness were predictors of performance among extroversion facets. The results are discussed according to socio-cultural aspects of Iranian organizations, and the importance of personality measures in managerial selection and development.