عنوان مقاله :
سخنداني و خوشخواني در شعر حافظ
عنوان فرعي :
The Eloquence and Sweet voice of Hafez
پديد آورندگان :
نصيري جامي، حسن نويسنده دانشگاه آزاد اسلامي واحد تربت جام Nasiri , H
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1386 شماره 15
رتبه نشريه :
فاقد درجه علمي
كليدواژه :
سخنداني , نكوخواني , مجلس آرايي , خوش خواني
چكيده فارسي :
يكي از خصالِ هنريِ حافظ، خوش سخني و مجلس آرايي بوده است و بعضي از غزلها و ابياتِ شگفت و هنرمندانه وي گواه روشني از توجّه شاعر به اين فن و هنر است.
اساساً اگر باور داشته باشيم كه بخشي از معني و تلقّيِ لقبِ «حافظ» و نيز تبارشناسيِ اين عنوان، مربوط به خوش كلامي و خوش آوازي بوده، آنگاه جلوه اي از منش و منزلتِ شعري حافظ كه متاثر از هنرِ مجلس آرايي است، مشخص تر و نمايان تر ميگردد.
در اين نوشته، سعي شده با تاكيد بر منزلتِ سخنداني و خوش خوانيِ حافظ، به جلوهاي بديع و هنري از شعر وي پرداخته شود.
چكيده لاتين :
An artistic characteristic of Hafez has been his eloquence and his good companionship. Some of his marvellous and artistic poems are clear evidence of his attention to this art and skill.
If we believe that the meaning of the title "Hafez" and the etymology of this title were partly due to his sweet tongue and pleasant voice, a manifestation of his poetic style and position, which is influenced by his art of good companionship, becomes clearer.
This article, taking into account the place of his eloquence and sweet voice, tries to focus on an artistic and innovative manifestation of his poetry.
عنوان نشريه :
فصلنامه تخصصي زبان و ادبيات فارسي
عنوان نشريه :
فصلنامه تخصصي زبان و ادبيات فارسي
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 16 سال 1386
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان