تحليل رضامندي كشاورزان از اجراي سيستم هاي آبياري تحت فشار در استان كرمانشاه

هدف اصلي اين مطالعه تحليل رضامندي كشاورزان از اجراي سيستم هاي آبياري تحت فشار در استان كرمانشاه بود. روش تحقيق در پژوهش حاضر از نوع روش تلفيقي و در گروه تحقيقات توصيفي- همبستگي به حساب مي آيد. در اين مطالعه از پرسشنامه محقق ساخته بهره گرفته شد. جامعه آماري تحقيق را 274 نفر از بهره برداران سيستم هاي آبياري تحت فشار در استان كرمانشاه تشكيل دادند كه حداقل 3 سال از سيستم هاي آبياري تحت فشار استفاده كرده اند. نتايج اين مطالعه نشان داد كه حدود 77 درصد بهره برداران از اجراي سيستم هاي آبياري تحت فشار راضي و 23 درصد ديگر ناراضي بوده اند. علاوه بر اين سطح رضامندي بين بهره برداران سيستم قطره اي و باراني يكسان بوده است. سطح رضامندي از سيستم-هاي مختلف باراني نشان داد كه بهره برداران سيستم كلاسيك ثابت، بيشترين رضايت را داشته اند. منابع آب نيز در ميزان رضايت كشاورزان تاثير گذار بوده، به طوري كه بهره برداران چاه و قنات بيشترين ميزان رضايت را داشته اند. همچنين مالكان شخصي اراضي راضي تر از بهره برداران فاقد زمين مجهز به سيستم هاي آبياري تحت فشار بوده اند. علاوه بر اين، بهره برداران رضايت خود را به افزايش عملكرد و بهبود كيفيت محصولات، نياز به نيروي كار كمتر، افزايش راندمان آبياري، يكنواختي آبياري مزرعه، افزايش سطح زير كشت آبي و ... ارتباط دادند. عدم رضايت خود را ناشي از كيفيت پايين قطعات و اتصالات، طراحي و اجراي نامناسب سيستم توسط شركت ها، مسايل تشكيل پرونده و دريافت تسهيلات و عدم تناسب سيستم با شرايط آب و هوايي دانسته اند. نتايج اين مطالعه مي تواند كاربردهايي براي سياستگذاران آبياري تحت فشار داشته باشد تا بتوانند نقاط قوت و ضعف سيستم ها را بشناسند و اقدام به تدوين راهبردهاي توسعه روش هاي نوين آبياري نمايند.

The main purpose of this study was to determine farmers’ satisfaction towards pressurized irrigation systems in Kermanshah province. This study used a mixed method design with descriptive correlation emphasis. A researcher made questionnaire was used to collect data. A random sample of 274 farmers who have been equipped with pressurized irrigation systems during the last three years participated in the study. Results revealed that 77% of those farmers were satisfied with their systems whereas 23% were unsatisfied. Moreover, there was same level of satisfaction between drip and sprinkler irrigated farmers. Level of satisfaction across farmers with different sprinkler systems showed that farmers using non-portable sprinkler systems were most satisfied. Water resources also influenced farmers’ satisfaction. Those utilizing wells and khanat were more satisfied than farmers using other water resources. In addition, land owners were more satisfied than landless farmers equipped with pressurized irrigation systems. Furthermore, farmers were most satisfied with: increased yield, higher quality product, less dependence on farm workers, water use efficiency, even water distribution, and increased irrigated farms. However, farmers were least satisfied with: low quality spare parts, incompetent sprinkler designers, administrative obstacles in receiving loans, and non-adaptability of systems in different climatic conditions. The results of this study has implications for pressurized irrigation policy-makers in that they can use predictors of satisfaction in identifying weaknesses and strengths of pressurized irrigation systems when designing development strategies.