عوامل انحطاط اخلاقي در نظام اخلاقي قرآن و اناجيل اربعه

The Causes of Moral Decadence Mentioned in the Ethical Systems of the Holy Qur’an and in Four Gospels

انحطاط اخلاقي يعني بازماندن از سير در طريق كمال و يا خروج از آن بواسطه كسب رذايل اخلاقي. كمال و سعادت حقيقي مفاهيمي هستند كه تعريف و تعيين مصاديق آنها وابسته به نوع جهان بيني يك نظام اخلاقي است. نظام‌هاي اخلاقي قرآن و اناجيل اربعه بواسطه بهره مندي از منشايي مشترك، كمال و سعادت حقيقي را «تقرب به خدا» و لازمه آن را ايمان و التزام بر اعمال مومنانه معرفي مي‌كنند. بر اين اساس، انسان بواسطه بهره مندي از نعمت اختيار، هدف داري و تلاشگري، قادر است تا سعادت حقيقي يعني فلاح و فوز ابدي را از آن خويش سازد. اما بواسطه عواملي كه موجب تضعيف يا سلب ايمان او مي‌گردند، ممكن است از مسير كمال بازماند. اين عوامل كه به طور مشترك در قرآن و اناجيل بر آنها تاكيد شده است، عبارتند از: هواي نفس، دنيا و شيطان. دنيا، موضوع هواي نفس و شيطان، مويد و آرايشگر هواهاي نفساني است.

Moral decadence means failure to take the course of perfection or deviate from it as a result of acquiring moral vices. The real perfection and happiness are the concepts whose definition and determination of their instances depend on the type of world view in a moral system. The moral systems of the Holy Qur’an and four Gospels, due to their common origin, define the real perfection and happiness as "drawing nigh to God" and its conditions as faith and commitment to pious deeds. Accordingly, man can achieve the real happiness, that is, eternal salvation and triumph, because he enjoys the blessing of free will, has a definite aim, and tries to achieve it. However, he may fail to take the perfection path due to those factors that undermine or take away his faith. These factors commonly emphasized in the Holy Qur’an and four Gospels are as follows: sensual desire, world, and Satan. The world is the object of the sensual desire and Satan approves and adorns the sensual desires.