آموزش نمود دستوري به فارسي آموزان غيرايراني: بررسي مقايسه اي روش‌هاي تدريس ساختاري و ارتباطي

Teaching Grammatical Aspect to non-Iranian Persian Learners: A Comparison of Structural and Communicative Methods

نمود دستوري يكي از مقوله هاي مطرح در كنار زمان در عبارت هاي فعلي فارسي است كه تاكنون آموزشِ آن به فارسي آموزان خارجي چندان مورد توجه نبوده است. اين تحقيق به تاثير يادگيري نمود فارسي بر اساس دو روش ساختاري و ارتباطي پرداخته است. از بين فارسي آموزان غيرايراني سطح مياني، آزمودني‌ها به دو گروه چهل‌نفره تقسيم شدند. هر دو گروه در پيش آزمون نمود شركت كردند تا از نظر توانايي در استفاده از نمود فارسي همگن شوند. به آزمودني هاي گروه ساختاري، نمود دستوري بر اساس روش ساختاري آموزش داده شد. گروه ارتباطي نيز با توجه به طرح درس‌هاي ارتباطي كه تهيه و تدوين شده بود، نمود را فراگرفتند. نتايج پس آزمون هر گروه در مقايسه با پيش‌آزمون و نيز در مقايسه با يكديگر با استفاده از آزمون تي نشان مي‌دهد گروه ارتباطي به‌طرز معناداري در درك نمود پيشرفت كرده است. در مقابل، تفاوت آماري معناداري بين پيش آزمون و پس‌آزمون گروه ساختاري ملاحظه نشده است. همچنين از نظر آماري، عملكرد گروه ارتباطي در پس‌آزمون به‌طرز معناداري بهتر از عملكرد گروه ساختاري بوده است. نتايج اين تحقيق تجربي گوياي آن است كه روش درسي ارتباطي، روش كارآمدي است و به‌كارگيري آن به ارتقاي آموزش دستور زبان فارسي به غيرفارسي زبانان ياري مي رساند.

As one of the main topics in Persian verbal phrases, grammatical aspect has been largely ignored in teaching Persian to speakers of other languages. To address the topic, this study investigated the learning of Persian grammatical aspect through two teaching methods: structural and communicative. Test takers were selected from the non-Iranian intermediate learners of Persian. Each group consisted of 40 foreign students. Both groups were administered an aspect test as a pretest to make sure about their homogeneity before treatment. Afterwards, grammatical aspect in Persian was taught to one group through the structural method, and through communicative materials developed by the authors to the other group. Each group’s progress was measured through the same aspect test after the completion of treatment. Paired-samples t-test results analysis showed that the communicative group, compared to the structural group, made significant improvement in learning Persian aspect. Furthermore, independent-samples t-test results revealed that the communicative group performed considerably better than the structural group in the post-test. These findings indicate that communicative language teaching is an effective method, which can be used to improve the teaching of Persian grammar to foreign students.