بررسي فراواني افت عملكردي و نقص شناختي و عوامل همراه در سالمندان بستري در بيمارستان

Assessing Relation between Functional Decline and Cognitive Impairment in Hospitalized Elders

سابقه و هدف: بستري شدن در بيمارستان حادثه اي بحراني در زندگي افراد سالمنداست كه با افزايش خطر افت عملكردي و نقص شناختي سالمند همراه بوده و از آنجا كه عملكرد شناختي مطلوب، عاملي حياتي براي ارتقا و حفظ كيفيت زندگي سالمندان است. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط بين افت عملكردي و نقص شناختي سالمندان بستري در بيمارستان انجام شده است. مواد و روشها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي-مقطعي است كه با حجم نمونه 400نفر در سال 1389 با نمونه گيري به روش آسان يا در دسترس از سالمندان بستري در بيمارستان و تا رسيدن به حجم نمونه محاسبه شده انجام گرديد. اطلاعات اين پژوهش از طريق دو پرسشنامه جمع آوري گرديد كه پرسشنامه اول مشتمل بر دو بخش مشخصات دموگرافيك وتست 6 آيتمي وضعيت شناختي يا Six Item Cognitive Impairment Test (6CIT) و پرسشنامه دوم شاخص تعديل شده بارتل (Modified Barthel Index) بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده ازآمار توصيفي و مجذور كاي يا تست دقيق فيشر و مدل رگرسيون لجستيك با نرم افزار SPSS17 انجام گرفت. يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار سني افراد مورد بررسي 3/8±28/76 ميباشد كه 3/10 درصد افراد 64-60 سـال ،12 درصد آنهـــــا 69-65سال، 13 درصد آنها74-70سال،3/26 درصد افراد79-75 سال ،4/38 درصد بالاتر از 80 سال بودند.كه بيشترين فراواني وابستگي عملكردي و نقص شناختي در گروه بالاتر از 80سال بود. بين تشخيص بيماريها و سن با وضعيت شناختي، بين سن ونوع تشخيص با وضعيت عملكردي و بين افت عملكردي در فعاليتهاي روزانه و نقص شناختي سالمندان ارتباط وجود دارد. همچنين اين مطالعه نشان مي دهد كه نسبت شانس وضعيت شناختي ناسالم در افراد با افت عملكردي (يا وضعيت عملكردي وابسته) حدود57/9 برابر نسبت به وضعيت عملكردي مستقل مي باشد و بر عكس آن، يعني نسبت شانس افت عملكردي در افراد با نقص شناختي 7/8 برابر نسبت به وضعيت شناختي سالم مي باشد. نتيجه‌گيري: بين افت عملكردي در فعاليتهاي روزانه و نقص شناختي سالمندان بستري در بيمارستان ارتباط وجود دارد. بهبود عملكرد، تحرك و وضعيت شناختي بايستي از اهداف اصلي توانبخشي سالمندان بوده و بررسي اوليه وضعيتهاي عملكردي و شناختي در ارزيابي سالمند در مكانهاي مراقبتي ضروري است.

Background and Aim: Hospitalization has been recognized as a critical event in the life of elderly persons that is associated with increased risk of functional decline and cognitive impairment. On the other hand, optimal cognitive function is a crucial factor for improving the quality of life of elderly people. This study was conducted to determine the relationship between cognitive impairment and functional decline in hospitalized elderly people. Materials and Methods: This research is a cross-sectional study with sample size 400 was done in 2011, with convenience sampling of hospitalized elders. Data collected by two instruments, first questionnaire contain two parts; demographic characteristics and Six Item Cognitive Impairment Test and second questionnaire was Modified Barthel Index. Data analysis was done by descriptive statistics and Chi- square test or Fisher exact test and Logistic regression model using SPSS version 17. Results: The mean and SD of participantsʹ age was 76/28 ± 8/3, 10/3% of them was 60-64, 12%; 65-69, 13% 70-74, 26/3% 75-79, 38/4% over 80 years old. The most frequency of them was 80 and over years old. Finding indicated, there is relation between diagnosis and age with cognition status and between age and diagnosis with functional status and between cognitive impairment and functional decline in activity daily living. This study suggested chance ratio of cognition impairment in people with functional decline is 9/57 in comparing with independent functional status, in adverse chance ratio of functional decline in people with cognition impairment 8/7 in comparing with safe cognition status. ‍Conclusion: There is relation between functional decline and cognitive impairment in hospitalized elders. Promoting functional status, mobility and cognition status should be major goals of elders’ rehabilitation and primary assessment functional and cognition status in eldersʹ evaluation in care placement is necessity.