ملامتيه نخستين و رويكرد آن‌ها نسبت به امر به معروف و نهي از منكر

The early Malamatiya And their approach to Commandment of Good and Prohibition of Evil

چكيده: امر به معروف و نهي از منكر يكي از اصول مهم و بنيادي در اسلام محسوب مي‌شود و در كمتر ديانتي تا بدين ‌اندازه به اين مقوله پرداخته شده است. با‌اين‌حال، شايد هيچ اصل اسلامي نيز به اندازه اين اصل، محل لغزش و افتادن در دام هواي نفس نباشد. «ريا» و «عُجب» دو منكري است كه مي‌تواند به‌راحتي از اِعمال كوركورانه اصل امر به معروف و نهي از منكر سر‌بر‌آورد. از‌سوي ديگر، ملامتيه جزو عرفاي مسلماني محسوب مي‌شوند كه «اخلاص»، زيربناي تمامي افكار و اعمال آن‌ها را شكل مي‌دهد. مقاله حاضر درصدد آن است كه نشان دهد ملامتيه نخستين، با رويكرد منحصر به فرد خود، افزون‌بر آنكه اخلاص را از برنامه عملي خود كنار نگذاشتند بل نسبت به امر به معروف هم بي‌‌اعتنا نبوده‌اند.

Commandment of Good and Prohibition of Evil is one of the fundamental principles of Islam. Other religions have not discussed this issue as much as Islam has. However, perhaps no other Islamic principle can provide the grounds for lapses and falling into the trap of carnal desires as this principle can. Imposture and arrogance are two prohibited issues, which can stem from blind commandment of good and prohibition of evil. On the other hand, the Malamatiya is a school of Islamic mysticism whose foundation is sincerity. The main hypothesis of the present paper is that the early Malamatiya through their unique approach not only did not eliminate sincerity from their practice but did not ignore commandment of good and prohibition of evil either.