ارايه الگوي بهينه تقسيم سود نقدي (شواهدي از شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران)

To Present the Optimal Dividend Model (Evidences from Tehran Stock Exchange Listed Companies)

در تصميم گيري براي تقسيم سود نقدي، مقدار وجه نقدي كه بايد به سرمايه گذاران تحت عنوان بازده نقدي پرداخت شود و همچنين مقدار پولي كه براي سرمايه گذاري مجدد انباشته شود، مشخص مي شود. به همين دليل براي مرجع تصميم گيري تقسيم سود در اركان شركتي (در ايران، مجمع عمومي عادي سالانه)، تعيين مبلغ بهينه تقسيم سود حايز اهميت است. هدف اين تحقيق يافتن الگويي است كه براساس آن بتوان مبلغ سود نقدي بهينه را جهت توزيع تعيين نمود كه با خروج آن از شركت هيچ گونه خللي در فعاليت هاي عملياتي و سطح آن ايجاد نگردد. الگوي ارايه شده بر اساس تيوري جريان نقد آزاد و برنامه هاي سرمايه گذاري طرح ريزي شده است. در اين تحقيق همچنين وضعيت موجود تقسيم سود شركتي بررسي شده كه قلمرو زماني بين سال هاي 1383 الي 1387 بوده و درمجموع با توجه به محدوديت هاي اعمال شده، 433 شركت از بين شركت هاي پذيرفته شده در بورس تهران به عنوان نمونه انتخاب گرديد. ساختار داده ها در اين تحقيق، تلفيقي نامتوازن شامل 1987 مشاهده مي باشد. نتيجه تحقيق نشان مي دهد كه سود نقدي مصوب در مجامع شركت ها 3 برابر مقدار بهينه بوده كه البته تفاوت معنادار آماري نيز تاييد گرديد. همچنين با استفاده از رگرسيون معمولي مشخص گرديد كه بين سود مصوب مجامع و جريان نقد آزاد و خالص افزايش (كاهش) جريان نقد طي دوره ارتباط معناداري وجود ندارد، در عين حال ارتباط بين سود مصوب مجامع و جريان نقد عملياتي و سود تقسيم شده سال قبل تاييد گرديد.