مباني متافيزيكي زيبايي در آثار ديونيسيوس مجعول و تاثير آن بر زيباي يشناسي مسيحي

Metaphysical Foundations of Beauty in Pseudo-Dionysius’s Work and its Influence on Christian Aesthetics

آثار ديونيسيوس مجعول، در سنت زيبايي شناسانه قرون وسطي به ارايه نظا ممندترين نگرش نسبت به زيبايي ميپردازند كه پي شتر در آثار هيچ يك از آباي يوناني و لاتيني كليسا سابقه نداشته است. وي در بيان آرا خود در اين زمينه از آموز ههاي فيلسوفان نوافلاطوني، به ويژه پروكلس بهره مي برد و همچون فيلسوفان نوافلاطوني براي زيبايي شاني متافيزيكي قايل است. اين امر سبب شده كه ديونيسيوس بحث خود را به جاي زيبايي محسوس با زيبايي غيرمحسوس آغاز كند و سپس به صدور زيبايي محسوس از زيبايي مطلق بپردازد. بر اين اساس، برخلاف سنت تجربي مسلك يونانيان، بحث در باب زيبايي را به جاي ساحت تجربه به ساحت تامل منتقل م يسازد و زيبايي جنب هاي عرفاني و رازآلود م ييابد. افزون بر اين، وي مفهوم نور را به مباحث زيباي يشناسي وارد م يكند و ملاك وضوح را نيز به شرايط زيبايي مي افزايد. اين آرا ديونيسيوس هم بر زيباي يشناسي غرب مسيحي و هم بر زيباي يشناسي شرق مسيحي تاثيرگذار بود. وي در سنت لاتيني بر آموز ههاي اريوگنا، هوگونيس سن ويكتوري، سوژر اهل سن دني و توماس آكويناس تاثير نهاد و در سنت بيزانسي مدافعان شمايل ها بيشترين بهره را از آثار ديونيسيوس بردند، به گونه اي كه آثار ديونيسيوس پس از كتاب مقدس، دومين متن مورد ارجاع مدافعان بيزانسي شمايل ها بود.

Comparing to the Greek and Latin Fathers of the Church, in the aesthetic tradition of medieval centuries there is no standpoint about beauty more systematic than what is found in Pseudo-Dionysius’s works. He draws upon neo-Platonic philosophers’ thoughts, especially those of Proclus, for expressing his ideas. Like neo-Platonic philosophers, he believes in the metaphysical status of beauty. Accordingly, he begins his discussion with imperceptible issues, rather than perceptible ones, and then speaks of the emanation of perceptible beauty from pure beauty. Moreover, and contrary to the empirical tradition of the Greek in which the issue of beauty is located in an experimental realm, he situates the beauty in a meditative context; hence the beauty finds a mystical and secret aspect. Furthermore, he argues for the concept of light in aesthetics and adds the criterion of clarity to the conditions of beauty. These views of Dionysius have affected both Western and Eastern Christian aesthetics. In Latin tradition he was a source of influence for Eriugena, Hugh of Saint-Victor, Suger of Saint-Denis and Thomas Aquinas; in Byzantine tradition the proponents of icons made utmost use of his works in such a way that his works were the second point of reference after the Bible.