اثر بخشي رويكرد گروه درماني معنوي بر كاهش ميزان افسردگي، اضطراب و استرس در زنان مبتلا به سرطان سينه

Effectiveness of Spiritual Group Therapy in Reducing Depression, Anxiety, and Stress of Women with Breast Cancer

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي رويكرد گروه درماني معنوي بر كاهش ميزان افسردگي، اضطراب و استرس در زنان مبتلا به سرطان سينه ي مراجعه كننده به مراكز درماني شهر شيراز صورت گرفت. به همين منظور، تعداد 24 نفراز زنان مبتلا به سرطان سينه مراجعه كننده به مركز درماني، به روش نمونه گيري تصادفي، پس از مصاحبه باليني انتخاب گرديدند و در دو گروه 12 نفري كنترل و آزمايش به صورت تصادفي جايگزين شدند. سپش همه 24 نفر به وسيله ابزارهاي پژوهش ازجمله مقياس افسردگي – اضطراب – استرس (DASS-21) و مقياس سلامت معنوي (SWB-20) مورد آزمايش قرار گرفتند. افراد گروه آزمايش، ?? جلسه در مداخلات گروه درماني معنوي شركت كردند و اين درحالي بود كه گروه كنترل هيچ درماني دريافت نكردند. در پايان دوباره آزمون‌ها براي همه افراد نمونه (24نفر) اجرا گرديد. پس ازگرد آوري پرسشنامه ها، داده هاي بدست آمده با استفاده از روش آماري تحليل كواريانس و به وسيله نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها نشان دادند كه معنويت درماني به شيوه گروهي در سطح معناداري (p?0/0001) در كاهش افسردگي زنان مبتلا به سرطان سينه موثر بوده است. هم چنين، در سطح معناداري ((p?0/003 باعث بهبود سلامت معنوي در اين بيماران گرديده است.

The aim of the present study was to examine the effectiveness of a spiritual group therapy approach in reducing depression, anxiety, and stress among women patients with breast cancer. The sample included 24 subjects (aged 18 to 60) selected randomly from among patients who referred to cancer therapy centers in Shiraz, Iran. The participants were then randomly assigned to two groups of experimental (n=12) and control (n=12). All participants were asked to complete the Spiritual Well-Being Scale (SWBS-20) and Depression Anxiety Stress Scales (DASS- 21). The experimental group underwent the spiritual group therapy for 12 sessions, but the control group received no treatment. All the participants took the instruments again as post-tests. Data were analyzed using covariance analysis. The results showed that there was a significant reduction of depression (p?0/0001) among the members of the experimental group. Moreover, the therapy significantly (p?0/003) improved the spiritual well-being of the subjects in the experimental group.