تحليل نشانه شناختي خانه هاي تاريخي كاشان

A Semiotic Analysis of Kashan Historical Houses

خانههاي تاريخي كاشان مجموعه بينظيري از معماري تاريخي اين مرز و بوم است كه از جهت معماري، خصوصيات منحصربهفردي دارد. هدف اين مقاله تحليل نشانهشناختي (ساختگرا، فرهنگي و پساساختگرا) اين خانهها (عامريها، طباطباييها، بروجرديها، و عباسيان) با توجه به نشانههاي فرهنگي آنها است. تمركز اصلي اين تحقيق بر بازنمود عناصر فرهنگي مانند محرميّت، امنيت، قدرت، شان و احترام اجتماعي در نظام نشانهاي خانهها خواهد بود. بهويژه تحليل اين نشانهها در پرتو تعبير معماري «درونگرا» و «حجاب» در معماري خانههاي تاريخي كاشان اهميت ويژهاي پيدا ميكند. در بخش بعدي به فرضيهاي درباره دو تقابل اصلي در اين خانهها اختصاص دارد: تقابل بيرون و درون و تقابل فرهنگ و طبيعت كه هر دو از تقابلهاي مهم نشانهشناسي است. فرضيهاي كه براي هر يك از اين تقابلها طرح خواهد شد شايد با نمونههاي ديگري كه تاكنون ديدهايم، تفاوتهاي اساسي داشته باشد. مولف در اين بخش به چند خوانش واساز (پساساختگرا) از اين خانهها خواهد پرداخت. تصويرهاي مورد استفاده در اين تحقيق را نگارنده گرفته است.

Kashan Historical Houses are unique complexes of Iranian historical architecture. The aim of this essay is to study these houses (Ameris, Tabatabaees, Borujerdees, and Abasis) from a semiotic (structuralist, cultural and poststructuralist) approach. The representation of cultural aspects (such as privacy, security, power, status, and respect) in the light of “introverted” and “veiled” architecture is the focus of this study. In the second part of the essay, I will pay attention to two major binary oppositions in semiotics: inside and outside, and culture and nature. The theses proposed for both binary oppositions could be considered as new in many respects and will result in some poststructuralist or deconstructive readings of these historical houses and some observations on the concept of “home”. All the pictures used for this research are taken by the researcher.