واكاوي ميزان پايداري سازمان هاي مردم نهاد در مناطق روستايي؛ تجربيات پروژه بين المللي ترسيب كربن در استان خراسان جنوبي

Researching of Non-governmental Organizations’ Stability in Rural Regions Case study International Sequestration Project in Southern Khorasan

در سرتاسر دنيا به ويژه در كشورهاي در حال توسعه، روش هاي دولت مدار در دست يابي به مديريت پايدار منابع طبيعي مبتني بر مشاركت جوامع محلي، به شكل گسترده اي در معكوس نمودن روند تخريب محيط زيست اثر مثبت داشته و تقويت معيشت روستايي را به اثبات رسانده اند. پروژه ترسيب كربن به منظور توسعه مدل مشاركتي و بسيج جوامع محلي در اكوسيستم خشك و نيمه خشك دشت حسين آباد غيناب با هدف فقر زدايي و بهبود شاخص هاي توسعه انساني و افزايش ميزان جذب دي اكسيدكربن طراحي شده است. محور فعاليت هاي مشاركتي جامعه محلي بر پايه ايجاد تشكيلاتي سازمان يافته از سوي پروژه به نام گروه هاي توسعه روستايي مي باشد. اين مقاله به دنبال بررسي ميزان پايداري گروه هاي توسعه روستايي ايجاد شده در منطقه در صورت حذف كمك سيستم هاي رسمي(دولتي) مي باشد. پژوهش حاضر، به لحاظ هدف كاربردي و از نظر محتوا و روش، توصيفي- استنباطي است. براي گردآوري داده ها از دو روش ميداني و اسنادي استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق شامل اعضاي 40 گروه توسعه تشكيل شده در روستاهاي دشت حسين آباد غيناب مي باشد كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي دو مرحله اي و فرمول كوكران در مرحله اول 19 گروه توسعه روستايي و در مرحله دوم به طور تصادفي 267 نفر از اعضاي آن ها به عنوان نمونه جهت پرسشگري انتخاب شدند. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل آماري بيانگر اين موضوع هستند كه گروه هاي توسعه روستايي ايجاد شده به عللي چون تقويت روحيه مشاركتي، بهره مندي از دوره هاي آموزشي و بالا رفتن سطح آگاهي ها و توانمندي ها، ايجاد تنوع شغلي، كاهش وابستگي به مراتع و در نهايت آشنا شدن با سازوكار اداري و بانكي انگيزه و پايداري لازم را براي ادامه فعاليت هاي خود به دست آورده اند.

Researching of Non-governmental Organizations’ Stability in Rural Regions Case study International Sequestration Project in Southern Khorasan Mahmoud falsolaiman: Assistant of Professor Geography and rural planning, Geography Department, University of Birjand Mohammad hajipoor: M. Sc. of Geography and rural planning Abstract All over the world and particularly in developing countries, achieving a stable management of natural resources based on local communitiesʹ participation via governmental-based methods have been widely effective in countering the environmental destruction and improving the rural subsistence. An appropriate and systematic participation happens when local communities have the right to make decisions or they are to some extent involved in decision making. Sequestration project in Hossein Abad Qeynab Plain was set up to develop the participatory model and mobilizing local communities in this arid and semi-arid ecosystem with the aim of eliminating poverty and improving the Human Development Index (HDI) as well as increasing the carbon dioxide absorption. The goal of this paper is exploring stability of rural development groups established in the area in case official (governmental) systems are omitted. This study is an applied one in objective and deductive-descriptive in content and method. Data were collected using documents and field study. The statistical population of this study consisted of 40 development groups in villages of Hossein Abad Qeynab Plain chosen via two stage cluster sampling method. First, 19 groups were chosen among the whole 40 groups and at the second stage a sample 267 was chosen among the members of each group. The statistical analysis shows that the established development groups gained the necessary stability for pursuing their activities because of factors such as supporting participation, making use of educational courses and the improvement of knowledge level of the people, providing varied employment opportunities, reducing dependence to pastures and finally getting familiar with administrative and banking processes. Keywords: stable development, mobilizing local communities, peopleʹs participation, sequestration project, rural development groups.