مقايسه تاثير زور زدن به روش خود بخودي و زور زدن والسالوا بر سرانجام زايمان در زنان نخست زا

Comparing the effects of spontaneous pushing versus Valsalva pushing technique on outcome of delivery in primiparous women

زمينه و هدف: مانور والسالوا در اكثر كشورها به طور روتين در مرحله دوم زايمان استفاده مي‌شود و به عنوان يك روش مامايي در ايران نيز پذيرفته شده است. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير زور زدن به روش خودبخودي و زور زدن والسالوا در هنگام زايمان بر سرانجام زايمان زنان نخست زا بود. روش بررسي: اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني بر روي 100 خانم نخست زا انجام شد. نمونه‌ها به صورت تصادفي به دو گروه زور زدن به روش خودبخودي (زور زدن با گلوت باز و بيرون دادن نفس) و زور زدن والسالوا (زور زدن با گلوت بسته و نگه داشتن نفس) تقسيم شدند. طول مراحل زايمان، پارگي پرينه، خونريزي پس از زايمان، رضايت مادر و آپگار دقيقه اول و پنجم نوزاد اندازه‌گيري شد. اطلاعات با استفاده از آزمون‌هاي آماري t، كاي دو و من ويتني تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: طول مدت فاز خروجي مرحله دوم زايمان در گروه والسالوا به طور معني‌داري طولاني‌تر بود (004/0=P). شيوع اپيزيوتومي در گروه زور زدن خود بخودي (003/0P=) و ميزان خونريزي بعد از زايمان در گروه والسالوا (02/0P=) بيشتر بود. در گروه زور زدن خودبخودي وضعيت نوزاد بهتر و آپگار دقيقه اول بالاتر بود و زنان گروه زور زدن خودبخودي از رضايت بيشتري برخوردار بودند. نتيجه‌گيري: آموزش به مادران در طي مرحله اول زايمان در مورد روش زور زدن خودبخودي بدون انجام مداخلات موجب كوتاه شدن مرحله دوم زايمان و بهبود نتايج زايمان مي‌گردد.

Background and aims: The valsalva pushing technique is used routinely in the second stage of labor in many countries, and it is accepted as standard obstetric method in Iran. The purpose of this study was to determine the effects of spontaneous pushing, versus, valsalva pushing technique in birth on outcome of delivery in primiparas. Methods: This clinical trial study was conducted on 100 primiparas. Samples were randomized to either a spontaneous pushing group (open glottis pushing while breathing out) or a valsalva-type pushing group (closed glottis pushing while holding their breath). The length of stages of delivery, perineal tears, postpartum hemorrhage and satisfaction were evaluated in mothers and apgar scores at 1 and 5 minutes were evaluated in newborns. Data were analyzed using statistical Mann-Whitney, Chi-square and independent t-test. Results: The duration of expulsion phase of the second stage of labor was significantly longer in valsalva-type pushing (P=0.004). The result indicated that the incidence of episiotomy in spontaneous pashing group (P=0.003) and postpartum hemorrhage in valsalva pushing group (P=0.002) was more. The baby fared better with spontaneous pushing, with higher 1- minute apgar score. After the birth, women expressed greater satisfaction with spontaneous pushing. Conclusion: Educating women for the spontaneous pushing technique in the first stage of labor and providing support for spontaneous pushing in the second stage result in a shorter second stage without interventions and in improved newborn outcomes.