بررسي اعتبار و روايي نسخه فارسي مقياس خودكارآمدي هيجاني

Reliability and Validity of the Persian Version of Emotional Self-Efficacy Scale

هدف از پژوهش حاضر تعيين اعتبار و روايي نسخه فارسي مقياس خودكارآمدي هيجاني در دانشجويان دانشگاه تهران بود. روش پژوهش از نوع توصيفي مقطعي بود. 420 دانشجوي كارشناسي ارشد دانشگاه تهران (175 دختر و 245 پسر) با ميانگين سني 45/24 و انحراف معيار 84/1 سال به طور تصادفي انتخاب شدند و به مقياس خودكارآمدي هيجاني، مقياس هوش هيجاني (شات و همكاران، 1998) و مقياس ناگويي هيجاني تورنتو، پاسخ دادند. نتايج تحليل عاملي اكتشافي ساختار تك عاملي مقياس خودكارآمدي هيجاني را نشان داد. تحليل عاملي تاييدي نيز برازش ساختار تك عاملي مقياس را تاييد كرد. اعتبار باز آزمايي مقياس خودكارآمدي هيجاني در نمونه 52 نفري به فاصله 2 هفته 81/0 و همساني دروني مقياس برحسب آلفاي كرونباخ در كل نمونه 79/0 است. روايي همزمان (همگرا و واگراي) مقياس بر حسب ضرايب همبستگي اين ابزار با مقياس هوش هيجاني r = 0/76 و مقياس ناگويي هيجاني r = -0/68 محاسبه شد. اين يافته‌ها نشان از اعتبار و روايي قابل قبول مقياس خودكارآمدي هيجاني در دانشجويان ايراني دارد و مي‌تواند براي هدف‌هاي پژوهشي و باليني مورد استفاده قرار گيرد.

The purpose of the present research was to study reliability and validity of the Emotional Self-Efficacy Scale (ESES) among Iranian students in University of Tehran. The method employed was cross-sectional. 420 graduate students (175 females, 245 males) with mean age 24.45 participated in the study and completed the Persian translation of the following scales: Emotional Self-Efficacy Scale (ESES), Emotional Intelligence Scale, and Toronto Alexithymia Scale. The results indicated that the test-retest reliability coefficient of the ESES, with a two-week interval was 0.81. The internal consistency (Cronbach’s alpha) of the ESES was 0.79. The concurrent validity, i.e., convergent and divergent validity of the ESES Which measured by the Emotional Intelligence Scale, and Toronto Alexithymia Scale were 0.76, and 0.68 respectively. Factor analysis of the items yielded one factor structure. Continuous confirmatory factor analysis confirmed fitted single-factor structure. The findings suggest the suitability of employing the ESES in clinical and research settings in Iran.