بررسي تطبيقي ستايش پيامبر در آثار عطار و بوصيري

Comparative study of praise of the Prophet Mohammad in the works of Attar and Bousiri

مديح نبوي يكي از زمينه‌هاي شعري است كه محور اصلي آن شخصيت حضرت محمد(ص) است. در اين هنرِ شعري، شاعر به توصيف ابعاد مختلف شخصيت پيا‌مبر مي‌پردازد، او را به لحاظ شكل ظاهري و منش اخلاقي مي‌ستايد و زبان به ذكر معجزات آن حضرت و هر آن‌چه كه در ارتباط با رسالت اوست مي‌گشايد. سخن شاعران در اين باب از قلبي برآمده كه سرشار از اخلاص و صداقت است و بر عاطفه‌اي متكي است كه ايمان به رسالت پيا‌مبر و عشق به ‌اخلاق انساني و ربّاني او، آن را شعله‌ور ساخته‌ است. به دليل جاي گاهي ويژه كه ‌اين نوع شعر در ادبيات فارسي و عربي دارد، پژوهش حاضر به روي‌كردي مقايسه‌اي در چهارچوب ادبيات تطبيقي به بررسي مديح نبوي در آثار عطار و بوصيري پرداخته و با تكيه بر توليد ادبي اين دو شاعر برجسته، جلوه‌هاي مختلف اين هنر شعري را در ادبيات فارسي و عربي منعكس ساخته‌ است.

Praise of prophets is one of the poetic themes whose main focus is the character of the prophet Mohammad (S). In this poetic genre, the poet describes the different dimensions of the prophet’s character and worships him because of his appearance, moral characteristics and speaks of his miracles and all that is in connection with his mission. This poetry has arisen from a heart which is absolutely pure and sincere and is based on a passion kindled and inspired by the belief in the prophet’s mission and love towards his humane and godlike virtues. Due to the special place this genre of poetry has in the Persian and Arabic literature the present research has attempted to make a comparative study of praise of prophets in Attar’s and Bousiri’s works in order to reflect the different aspects of this poetic genre in the outstanding works of these two great poets.