عيد عارفان، مواجهه آدمي با بي نهايت

The Mystics “Eid”The Encounter of man with infinity

در اين نوشته كوتاه، قصد دارم يكي از مهم‌ترين آموزه‌ هاي مولانـا جلال الدّين محمّد بلخي را در حدّ توان خويش بازگو كنم؛ و آن، تلقّي وي از « عيد» است. شايد بتوان گفت؛ مفهوم « عيد» نزد مولانا، با تلقّي آن نزد ساير مكاتب و عرفا، تفاوتي گوهرين دارد و همين تفاوت است كه مرا برانگيخت تـا بـه رسم ادب شاگردي نزد وي و شاگردانش، اندكي سخن بگويم. هم‌چنين يكي از عللي كه اهميت توضيح درباره اين مفهوم را نشـان مي‌دهد، آن است كه صاحب اين مكتب، خود را « عيد» خوانده، و عيد شدن در او، به مثابه امري جاري و طبيعي است؛ باز آمدم چون عيد نو، تـا قفل زنــدان بشكنم وين چرخ مردم خوار را چنگال و دندان بشكنم

The purpose of this article is to set forth one of the most important teachings of Moulana and that is his understanding of “Eid”. Perhaps it can be said that the concept of “Eid” in Molana’s view differs substantially from that of other mystics and schools, and indeed such difference inspired the author of this article to write on this subject as a token of his appreciation towards Moulana and his disciples. What he means by this term when he calls himself “Eid” and this event, that is “becoming Eid” which flows as naturally in him is explained in this article. I returned as the new “Eid”, as to break free To break the claws and tooth of this treacherous fortune.