تاثيـر اوضاع سـرزمين ديلم و علويان طبرسـتان بر ظهور آل بويه با تاكيد بر پيش زمينه‌هاي اقتصادي

The Impact of the Situation of Daylam and the Alvids of Tabaristan on the Rise of the Buyids with an Emphasis on Economic Backgrounds

آل‌بويه از ديلميان سرزمين ديلمِ(خاص) بودند. اما چون شرايط اقتصادي اين منطقه چندان مطلوب نبود، ناچار به مانند نياكان خود و به‌واسطه مهارت‌هاي نظامي متاثر از شرايط جغرافيايي زادگاه خود، در لباس پياده نظام به حكومت‌هاي گوناگوني همچون علويان طبرستان و زياريان (در سال‌هاي250 تا321ق) پيوستند و بخش مهمي از ساختار نظامي و سياسي حكومت آنها را شكل دادند. اين فرايند نقش مهمي در آشنايي ديلميان با فضاهاي جديدتر داشت و در نهايت سبب شد حكومت آل بويه پي افكنده شود. تجربه سال ها خدمت در دربار حكومت‌هاي پيش گفته به رفتار نسبتاً هوشمندانه تر برخي از اميران آل‌بويه با عوامل انساني دخيل در عرصه اقتصاد و استفاده بهتر از توانمندي هاي طبيعي و اداري در قلمرو نسبتاً گسترده آنان انجاميد كه در حدود پنجاه سال روبه افزايش بود. دستيابي به سرزمين‌ها و منابع جديد درآمد و مديريت نظام كارآمد ديوان‌سالار در مناطق مركزي و غربي ايران و عراق موجب شد ساختار اقتصادي آل بويه بر سه مولفه كشاورزي، صنعت و بازرگاني استوار شود و پشتوانه دوام حكومت آنان گردد.

The Buyids were originally from among the Daylamids of Daylam proper (khas), but since the economic situation of this region was not much favorable, they joined various rules (hukumas) such as the Alavids of Tabaristan and Zariyan (during the years 250/222 – 321/222) in their military uniform because of their military skills as a consequence of the circumstances in their geographical homeland and, like their ancestors, formed an important part of the military and political structure of those rules. This process had a significant role in the Daylamids’ familiarization with the newer atmospheres and finally prompted the foundations for the Buyids’ rule to be laid. Years of serving in the courts of the above-mentioned rules resulted in somewhat more intelligent behavior of some of the Buiyd rulers towards human factors involved in the economic arena and a better utilization of the natural and administrative potentials in their rather widespread realm, continuing to develop for about fifty years. Gaining access to new lands and income sources and the management of the efficient bureaucratic system in the central and Eastern regions of Iran and Iraq led the Buyids’ economic structure to be established on three agricultural, industrial, and commercial components and turn to a strong backing for the endurance of their rule.