شيوع ضايعات زباني در دانش آموزان شهر قزوين

The Prevalence of Tongue Lesions Among Qazvin High School Students

خلاصه: سابقه و هدف: ضايعات زبان به عنوان قسمت مهمي از ضايعات مخاط دهان همواره مورد توجه مي‌باشد. هدف از اين مطالعه بررسي شيوع ضايعات زباني دردانش آموزان مقطع دبيرستان شهر قزوين بود. مواد و روش ها: اين مطالعه در سال89-1388 بصورت توصيفي- مقطعي با تكنيك معاينه و مصاحبه بر روي 2000 دانش آموزدبيرستان شهر قزوين انجام شد. معاينات با آينه دنداني، پروب ،چراغ قوه و آبسلانك با مشاهده مستقيم انجام گرفت. ضايعات زباني( زبان شكافدار، زبان جغرافيايي، زبان مودار،انكيلوگلوسي، گلوسيت لوزي شكل مياني، ميكرو وماكروگلوسي) تشخيص داده شدند.فراواني ضايعات با احتمال 95 درصد در جمعيت مورد مطالعه ذكر شد و نقش عوامل مرتبط با آنها به وسيله آزمون آماري كاي دو مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: ميزان شيوع ضايعات مورد بررسي به شرح زير بود، زبان شياردار8/11درصد بالاترين شيوع را به خود اختصاص داد و ضايعات بعدي به ترتيب شيوع، زبان جغرافيايي 4/7 درصد، ماكروگلوسي2/6 درصد، انكيلوگلوسي 2/4 درصد، زبان مودار2 درصد، گلوسيت لوزي شكل مياني 8/0درصد و ميكروگلوسي با شيوع صفر درصدبود. تعدادكل افراد داراي ضايعه زباني 592 نفر(3/30 درصد) بودكه 54 درصدآن پسر و 46 درصد دختر بودند و از لحاظ آماري اين اختلاف معني‌دار بود (05/0 > P). نتيجه گيري: شيوع ضايعات زباني در بين دانش‌آموزان شهر قزوين قابل توجه مي‌باشد و اين ضايعات در دانش آموزان پسر فراواني بيشتري دارد.