بررسي فراواني ضايعات مخاطي دهان و عوامل مرتبط با آن در پرونده هاي بخش پاتولوژي انستيتو كانسر بيمارستان امام خميني از سال 1379 تا 1389

The Prevalence of Oral Mucosal Lesions and Associated Factors in Pathology Department of Tehran Cancer Institute of Imam Khomeini Hospital since 2000 to 2010

خلاصه: سابقه و هدف: ضايعات مخاطي دهان يك موضوع مهم در دندانپزشكي است. شيوع متنوع اين ضايعات در ميان جمعيت‌هاي مختلف گزارش شده است. مطالعات كمي در رابطه با فراواني ضايعات مخاطي دهان در ايران صورت گرفته است. مطالعه حاضر با هدف تعيين فراواني ضايعات مخاطي دهان و عوامل مرتبط با آن در بخش پاتولوژي انستيتو كانسر بيمارستان امام خميني تهران از سال 1379 تا 1389 صورت گرفت. مواد و روش ها: تحقيق با طراحي مطالعه داده‌هاي موجود انجام گرفت. نوع ضايعه و تشخيص ميكروسكوپي سن و جنس بيماران، محل ضايعه با استفاده از پرونده باليني و پاتولوژي بيماران مراجعه شده به انستيتو كانسر بررسي شد و فراواني ضايعات بصورت درصد برآورد شده و عوامل مرتبط با آزمون كاي دو تحت نرم افزار SPSS16 بررسي شدند. يافته‌ها: از ميان 40092 پرونده تعداد 784 بيمار (96/1%) مبتلا به ضايعات مخاطي دهان بودند كه شايعترين ضايعه مخاطي دهان مربوط به ضايعات اپيتليالي به ميزان 90% بود. 4/55% بيماران مذكر و 6/44% مونت بودند. ميانگين سن مبتلايان (17 ± 43 سال) شايعترين محل ضايعات مخاطي دهان متعلق به لب ها با 8/26% بود. فراوانترين ضايعات به ترتيب اسكواموس سل كارسينوما (51%)، بازال سل كارسينوما (35%) و خال ملانوسيتيك (3%) بود. افراد داراي ضايعات مخاطي دهان در مواجهه بيشتر از نظر جنس نبودند (9/0 > P). نتيجه گيري: فراوانترين ضايعه مخاطي يافت شده اسكواموس سل كارسينوما بود كه توموري بدخيم با منشا اپي تليالي بوده و شناسايي زودرس آن ضروري است.