بررسي عملكرد مديريت شهري در گسترش فضاهاي سبزعمومي(پارك ها) با استفاده از روش تاپسيس (مطالعه ي موردي: شهر مشهد)

Study of Urban Management Performance in Public Green Spaces (Parks) Using TOPSIS Method: A Case Study on Mashhad

هدف اصلي اين تحقيق، بررسي عملكرد مديريت شهري در گسترش فضاهاي سبزعمومي (پارك ها)، با توجه به شاخص‏هاي مختلف اقتصادي، اجتماعي و محيطي است. براي دست يابي به اهداف مورد نظر اين مطالعه، از روش تاپسيس، كه يكي از روش‏هاي برنامه‏ريزي چند معياري است، استفاده شده است. در اين بررسي، آمار و اطلاعات مورد نياز از طريق مصاحبه ي حضوري و تكميل حدود هزار پرسشنامه از خانوارهاي شهر مشهد در سال 1386 به دست آمد و عملكرد مديريت شهري با توجه به بيست و سه شاخص مختلف مورد بررسي قرار گرفت. نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه ارتباط منطقي بين وسعت فضاهاي سبز عمومي(پارك ها) و عملكرد مديريت شهري وجود ندارد و مديريت شهري در شاخص‏هاي مورد بررسي در پارك هاي منطقه‏اي و محلّي، شرايط مطلوب‏تري را نسبت به پارك هاي ناحيه‏اي و همسايگي داشته است، هر چند كه در برخي از شاخص‏ها عملكرد مديريت شهري در پارك هاي همسايگي يا ناحيه‏ ‏‏اي نيز مناسب بوده است.

The main purpose of this paper is to study urban management performance in public green spaces (parks) based on economical indexes, social indexes and environmental indexes. For this purposes, we use TOPSIS method that is one of the methods of multiple criteria decision making. The data was obtained through interview and also a questionnaire which was distributed among about 1000 families of Mashhad in 2007 and urban management performance was investigated whit respect to 23 indexes. The results of this study indicate that there is no significant and meaningful relationship between the size of public green spaces (parks) and urban management performance and that urban management has better qualification in regional and local parks than district and neighborhood parks; however, in some of the indexes, the urban management performance is suitable in neighborhood and district parks.