بررسي نظريه والزر درباره فلسفه سياسي اسلامي

A Glimpse on Walzer’s Opinion about the Political Philosophy of Islam

مقاله حاضر نخستين نوشتاري است كه به بررسي نظريه ريچارد والزر درباره فلسفه سياسي اسلامي مي‏پردازد. دغدغه اصلي والزر، فهم و تفسير رابطه ميان فلسفه سياسي اسلامي با فلسفه سياسي يوناني است. بنابر رهيافت والزر، همه مباحثي كه فيلسوفان سياسي اسلامي (يا به تعبير وي فيلسوفان سياسي عرب) تبيين كرده‏اند، برگرفته از مطالب فيلسوفان سياسي يوناني است. حتي در صورت عدم يافتن منبع آن مباحث، مي‏توان فرض كرد كه منبع اصلي يوناني، مفقود شده است. اين نوع نگاه به فلسفه سياسي اسلامي، متاثر از همان ديدگاه نادقيق است كه فلسفه اسلامي را تقليدي مي‏بيند و اساسا براي مسلمانان به لحاظ معرفتي، توانايي پرداختن به فلسفه و فلسفه سياسي قايل نيست. بنابراين «منبع‏يابي يوناني»، «عدم تمايز فلسفه اسلامي و فلسفه عربي»، «ارسطوگرايي، افلاطون‏گرايي و نوافلاطون‏گرايي» و «تاثيرپذيري از آموزه‏هاي يهودي و مسيحي»، عناوين برخي از مباحث والزرند كه در اين مقاله به بررسي آنها مي‏پردازيم.

This article, as the first of its type to be written on this subject, tries to scrutinize Walzer’s idea about the political philosophy of Islam. Walzer’s preoccupation is to find out the relation between the political philosophy of Islam and that of the Greek philosophers. According to him, all of the ideas in the former (which he calls “Arab political philosophy”) come from the Greeks. He even supposes lost Greek sources for ideas in the Islamic political philosophy which are not found in the works of the Greek philosophers. The author argues that such an approach to Islamic political philosophy stems from the inaccurate hypothesis that Islamic philosophy is not but a copy of Greek philosophy, and does not believe in the ability of Muslim scholars to produce any philosophy at all. This article takes such issues of Walzer as “Greek Source-seeking”, “not distinguishing between Islamic and Arabic philosophy”, “Aristotelianism, Platonism, and Neo-Platonism”, and “being influenced by Jewish and Christian teachings” to reflect on and criticize.