حسام‌الدّين چلبي و جاي‌گاه او

The Reign of Hosam al-Din Chelebi

مولانا، عارف بزرگ ايران در قرن هفتم هجري، پيش از حشر و نشر با بزرگ مرداني چون شمس تبريزي، صلاح‌الدين زركوب و حسام‌الدين چلبي، در ميان مردم، هم‌چون پدرش، بها ولد، از پايه و مقامي خاص برخوردار بوده، همواره در مجالس وعظ او شركت مي‌جسته و او را فرمان مي‌بردند، ليكن پس از آشنايي با شمس دگرگون شد و پس از مرگ شمس هم روحيات مولانا به آن‌چه كه در گذشته بوده بازنگشت، اما پس از آن صلاح‌الدين زركوب و حسام‌الدين چلبي جاي شمس را به نوعي پركردند. در اين مقاله تاثير و خدمت بزرگ حسام‌الدين چلبي به ادبيات فارسي و ايرانيان، محور اصلي بررسي است كه از ميان سخنان مولانا نكاتي مفيد و قابل تامل در اين باب استخراج شده است.

Mowlana, the most eminent Iranian mystic of the seventh century, before frequenting extraordinary figures such as Shams Tabrizi,Salah al-Din Zarkub, and Hosam al- Din Chelebi enjoyed a wide reputation and had a high stature among people. He had many disciples dedicated to him heart and soul. However, after meeting with Shams he was transformed and never recovered to his normal self, although later on Salah al-Din Zarkub, and Hosam al-Din Chelebi to a certain extent filled his place. This article is mainly concerned with the impact of this spiritual figure on the richness of the Persian Literature drawing upon Mowlana’s words regarding him interesting points worth contemplating are illustrated.