رباعي و موضوع مرگ در رباعيات مولانا

Robai and the subject of death in robais of Mowlana

رباعي، يكي از قالب‌هاي شعري است كه ابداع آن را در زبان فارسي دانسته‌اند. از آن‌جا كه در اين قالب، مفهومي منحصر گنجانده مي‌شود و وزني خاص در آن بكار مي‌رود،‌ كاربرد آن را در زبان فارسي كمتر از ديگر قالب‌هاي شعري مي‌بينيم. مولانا نيز در خيل اشعارش، به سرايش رباعي پرداخته و در اين باره مهارتي ويژه را بكار بسته است. در اين مقاله به بررسي مساله مرگ و آن سوي مرگ و انديشه‌هاي مولانا در اين باب مي‌پردازيم. بدين ترتيب با انديشه‌هاي وي درباره مرگ ـ كه ميان انسان‌ها مشترك است ـ ، حيات بعد از مرگ و حيات اخروي ـ كه جاي محاسبه اعمال اين جهاني است ـ آشنا مي‌شويم

Robai as a poetic genre is known to be originated in the Persian language. Since this genre normally deals with a single concept and has meter of its own, its employment in contrast with other poetic genre is less encountered in the Persian language. Among his prolific poems, Mowlana has composed quatrains with utmost mastery and skill. This article is concerned with issues such as death, life after death, and Mowlana’s views regarding these subjects are provided.