نامه نخست سغدي

The First Soghdian Letter

سغد نام باستاني منطقه اي اطراف درّه بدخشان در ماورا النهر بود. مركز اين منطقه شهر سمرقند است. مردم سغد در زمان ساسانيان به دليل فعاليت شان در بازرگاني، بخصوص تجارت با چين و هند، معروف بودند و يكي از قطب هاي اصلي اقتصاد ايران بشمار مي آمدند. از زبان سغدي در دوره ميانه زبان هاي ايراني، آثاري بسيار برجاي مانده كه يكي از مهم ترين آن ها، نامه هاي كهن سغدي است. نامه هاي كهن سغدي به زبان و خط سغدي به سال 1907 ميلادي توسط سراورل استاين در يكي از برج هاي نگه باني ديوار چين بدست آمد. اين اسناد شامل پنج نامه كامل و چهار تكه پاره، شبيه به يك نامه است. نامه هاي سغدي تحولات سياسي و اجتماعي مردمان آن روزگار چين را بازگو مي كند. نامه نخست سغدي از طرف دختري از اهالي دون وانگ خطاب به همسرش نوشته شده است.

Soghd is the ancient name of a region in the vicinity of Badakhshan Valley in Transoxnia (Mavara’un-Nahr) . The centre of this region is the city of Samarkand. Soghdian people in Sassanid era due to their activities in trade and business especially with China and India were well known, hence soghd was recognized as one of the main economic poles in Iran. From the soghdian language which is a Middle Iranian language, remained many works the most significant of which is the ancient soghdian letters. In 1907, these letters have been found by Sir Orel Stein in one of the watch towers of the Wall of China. These documents include five intact letters and four torn pieces amounting to a letter which gives the account of social and political upheavals of Chinese people in that period. The first letter is written by a young lady from DooVang to her husband.