بررسي تاثير 8 هفته تمرينات هوازي بر الگوي توزيع فشار كف پايي بيماران مبتلا به ديابت نوروپاتي

The effect of an 8-week aerobic exercise training program on the distribution patterns of foot plantar pressure in patients with diabetic peripheral neuropathy

چكيده مقدمه: نوروپاتي حسي– حركتي با تحت تاثير قرار دادن اعصاب حسي و حركتي منجر به كاهش حس عمقي، درك حركت و موقعيت مفصل مي‌شود. نتيجه آن تغيير الگوي راه رفتن از حالت طبيعي و تغيير مسير مركز فشار و اعمال فشار غير طبيعي در نواحي متاتارسال مي‌شود كه در طي زمان احتمال بروز زخم پا را به همراه دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسي تاثير تمرينات هوازي بر فشار كف پا در حين راه رفتن در بيماران نوروپاتي مبتلا به ديابت انجام شد. مواد و روش‌ها: جامعه آماري شامل بيماران مبتلا به ديابت، مبتلا به عارضه نوروپاتي بودند كه 30 نفر از آن‌ها به عنوان نمونه آماري با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به طور داوطلبانه در دو گروه مساوي تمرين و شاهد قرار گرفتند كه در پايان به 12 نفر در هر گروه كاهش يافتند (گروه تمرين 07/9 ± 85/55 سال و Kg/m2 09/10 ± 50/29 = Body mass index يا BMI، گروه شاهد 53/5 ± 66/54 سال و Kg/m2 26/4 ± 55/31 = BMI). ميزان حداكثر فشار كف پا در حين راه رفتن آزمودني‌ها قبل و بعد از برنامه تمريني با دستگاه Foot scan (RSscan) در ده ناحيه آناتوميكي اندازه‌گيري شد تا نواحي متاثر از تمرين به طور دقيق مشخص شود. گروه تمرين به مدت 8 هفته، هفته‌اي 3 جلسه و 1 ساعت در هر جلسه به انجام ورزش هوازي (بدون كنترل شدت تمرين) پرداختند. گروه شاهد در اين مدت به زندگي معمول خود ادامه دادند. يافته‌ها: داده‌هاي فشار در پيش و پس آزمون با روش ANOVA با اندازه‌گيري‌هاي مكرر در نواحي ده‌گانه بررسي شد و نتايج نشان‌گر كاهش معني‌دار فشار در نواحي متاتارسال و ميان پا در گروه تمرين بود (05/0 ? P). در حالي كه در گروه شاهد هيچ تغيير معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‎گيري: اين مطالعه نشان داد كه بيماران مبتلا به ديابت با انجام فعاليت‌هاي ورزشي مي‌توانند صدمات ناشي از نوروپاتي مانند زخم پا را كه به دليل توزيع غير طبيعي فشار به خصوص در ناحيه متاتارسال به وجود مي‌آيد، كاهش دهند. كليد واژه‌ها: فشار كف پايي، تمرينات هوازي، نوروپاتي مبتلا به ديابت

Abstract Introduction: Decreased sense of joint movement and position (i.e., proprioceptive sense) due to peripheral neuropathy can cause such deficits as changed gait, modified foot plantar pressure distribution and, as a consequence of these processes, increased pressure beneath metatarsal bones. By the time, extra pressure may increase the risk of plantar ulcer. The aim of present study was to assess the effect of an 8-week aerobic exercise training program on foot plantar pressure distribution during gait in patients with diabetic peripheral neuropathy. Materials and Methods: 30 patients with diabetic peripheral neuropathy participated in this study. Subjects were divided into experimental (mean age: 55.85 ± 9.07 years; mean BMI: 29.50 ± 10.09 Kg/m2) and control (mean age: 54.66 ± 5.53 years; mean BMI: 31.55 ± 4.26 Kg/m2) groups. To measure maximum foot plantar pressure during gait, foot scan (RSscan) was carried out for 10 anatomical references points of foot prior to and after implementing the intervention program. Experimental group was provided with three one-hour aerobic exercise sessions a week for 8 weeks. Control group did not participate in any exercise program. Obtained data was statistically analyzed via ANOVA with repeated measures. Results: Comparing pre- and post-test results, pressure differences were significant in the experimental group (P ? 0.05) while no such difference was found in the control group. Conclusion: Based on the study results, aerobic exercise can decrease foot plantar pressure in patients with diabetic peripheral neuropathy and may decrease the risk of developing plantar ulcer due to the abnormal distribution of pressure in metatarsal area. Keywords: Plantar pressure, Aerobic exercise, Neuropathy