بررسي ميزان استفاده از «كار» در مداخلات كاردرمان‌گران اصفهان و تهران در مقايسه با كاردرمان‌گران آمريكا

A study on employing occupation during intervention by occupational therapists in Isfahan and Tehran, Iran

چكيده مقدمه: كار «Occupation» شامل تكاليف روزمره و فعاليت‌هاي هدفمندي است كه هر فرد در آن‌ها مشاركت مي‌كند و براي وي معني و يا ارزش شخصي يا ذهني خاصي دارد. مفهوم «كار» هسته مركزي كاردرماني را تشكيل مي‌دهد. كاردرمان‌گران به وسيله تسهيل مشاركت در كار‌ فرصتي براي تكامل فرد ايجاد مي‌كنند و استقلال وي را افزايش مي‌دهند. با توجه به اهميت استفاده از كار در كاردرماني و با توجه به اين كه تاكنون در ايران پژوهشي در زمينه كار صورت نگرفته است، اين سوال مطرح مي‌شود كه آيا كاردرمان‌گران در ايران نيز به استفاده از كار در مداخلات خود التزام دارند؟ در اين پژوهش به بررسي ميزان استفاده از كار توسط كاردرمان‌گران ايران در مقايسه با كاردرمان‌گران آمريكا پرداخته شده است. مواد و روش‌ها: اين پژوهش به روش كمي پيمايشي انجام شد. ابزار مورد استفاده مقياس كارِ درماني (Inpatient rehabilitation–scale of therapeutic occupation) بود كه در سال 1998 توسط Sass و Nelson طراحي شده است. اين ابزار پس از اعمال تغييراتي مورد استفاده قرار گرفت. جامعه مورد بررسي كاردرمان‌گران از شهر تهران و اصفهان بودند كه نام آن‌ها در انجمن كاردرماني ايران يا سازمان نظام پزشكي ثبت شده بود. در اين پژوهش از نمونه‌گيري در دسترس استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، ابزار 17SPSS مورد استفاده قرار گرفت. سطح معني‌داري در اين پژوهش 01/0 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: شركت كنندگان در اين پژوهش شامل 70 نفر (31 مرد و 39 زن) با ميانگين سني حدود 29 سال بودند. نتايج اين پژوهش با پژوهش صورت گرفته توسط Sass و Nelson در آمريكا در سال 1998 مقايسه شد. ميزان t محاسبه شده نشان داد كه كاردرمان‌گران آمريكا بيش از كاردرمان‌گران ايران از كار در مداخلاتشان استفاده مي‌كردند (001/0 > P). نتيجه‎گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش، ملاحظه مي‌شود كه تفاوت زيادي ميان ميزان استفاده كاردرمان‌گران از كار در درمان در ايران و آمريكا وجود دارد؛ به طوري كه كاردرمان‌گران در آمريكا بيش از كاردرمان‌گران در ايران از كار در درمان استفاده مي‌كنند. از دلايلي كه مي‌توان در تبيين اين تفاوت نام برد تفاوت در سابقه حرفه كاردرماني، شرايط كار باليني و برنامه‌هاي آموزشي در ايران و آمريكا است. به نظر مي‌رسد جهت پيشرفت بيشتر حرفه كاردرماني در ايران، آموزش بيشتر و باليني‌تر در زمينه كار و ايجاد شرايط كاري مناسبتر امري ضروري باشد. كليد واژه‌ها: مداخلات كاردرماني، كار، كاردرمان‌گران ايران و آمريكا، مقياس كار درماني

Abstract Introduction: Occupation includes daily tasks and purposeful activities in which people engage to fulfill their individual or subjective values. Occupation comprises the core concept of occupational therapy. Through facilitating participation in occupation, occupational therapists provide an opportunity for an individual to develop and increase his/her independency. Given the importance of occupation in occupational therapy and the lack of research on occupation in Iran, this question then arise that how much are occupational therapists committed to use occupation in their interventions in Iran? This study compared the application of occupation in interventions used by American and Iranian occupational therapists. Materials and Methods: The instrument used in this Quantitative survey study was a modified version of “Scale of Therapeutic Occupation” developed by Sass and Nelson in 1998. A sample of occupational therapists, who were registered in Iranian Occupational Therapy Association or the Medical Council of the Islamic Republic of Iran and working in of Isfahan and Tehran cities, were recruited through accessible sampling. Data were statistically analyzed using SPSS software-version 17 at the significance level of P < 0.01. Results: 70 occupational therapists (31 male and 39 female) with an average age of 29 years participated in this study. The results compared with those obtained in Sass & Nelson’s study (1998). T values measured in this study showed that American occupational therapists applied occupation in their interventions more than did the Iranian occupational therapists studied (P = 0.000) Conclusion: According to the results of this study, there is a difference between the rate of use of occupation by American and Iranian occupational therapists; so that American occupational therapists apply occupation in their interventions more than do Iranian occupational therapists. Differences in occupational therapy history, clinical practice situation and educational context and curriculums between Iran and America are the possible reasons of the observed difference. More clinical education about occupation and providing better conditions for clinical practice seems to be essential for achieving a better status for occupational therapy in Iran. Keywords: Occupation, Occupational therapy interventions, Iranian occupational therapists, Scale of therapeutic occupation