مولفه هاي رمان نو در داستان «خواب خون» از بهرام صادقي

The Components of Nouveau Roman in Sādeghi’s “The Sleep of Blood”

پيدايش «رمان نو» در فرانسه، بسياري از اصول داستان نويسي سنتي را تحت الشعاع قرار داد و نوعي شالوده شكني در عرصه نوشتار و سنت هاي ادبي به وجود آورد. در دهه هاي چهل و پنجاه شمسي، در ايران نيز گروهي از نويسندگان به‌جاي بازنمايي و انعكاس رياليستي و ناتوراليستي واقعيت هاي سياسي و اجتماعي، به الگوهاي نوينِ داستان پردازي به شيوه رمان نو روي آوردند. اين رويكرد در برخي نوشته ها به پيدايش آثار تقليدي منجر شد، اما در آثار برخي نويسندگان، به نوشته هايي بديع و هنري تبديل گرديد. داستان كوتاه «خواب خون»، نوشته بهرام صادقي، به سبب برخورداري از ويژگي هايي چون ابهام و پيچيدگي، اهميت نوشتار، تحول در شخصيت‌پردازي، عدم تعهد به مسايل سياسي و اجتماعي، پيرنگ گسسته و روياگونه و حضور خواننده در متن، با لحاظ برخي تفاوت ها، قابل انطباق با رمان نو است. در اين مقاله پس از تشريح و تبيين رمان نو، مولفه هاي داستان «خواب خون» را با ذكر شاخصه‌ها و شواهدي از متن داستان بررسي خواهيم كرد.

The arising of Nouveau Roman in France was in fact a kind of deconstructing the traditional forms and principles of writing. Following this trend, a group of Iranian novelists in 1960s and 1970s stopped using the classical realistic and naturalistic representations in their works and adopted the conventions of nouveau roman. Some of these works are no more than imitations of the new conventions, but some other such as “The Sleep of Blood”, a short story by Bahr?m S?deghi, due to the features like ambiguity and complexity, the important role of language, new forms of characterization, lack of any political and social commitment, incoherent and dreamful plot, and the presence of the reader in the text, are among the elevated examples of nouveau roman in Iran. This article, after introducing the major elements of this French trend, traces their manifestations in the work of S?deghi