تاثير شكل دهانه آبگير بر الگوي جريان و مقدار رسوب‌گذاري در آبگير جانبي قايم

Effect of Mouth Shape on the Flow Pattern and Sedimentation in the Vertical Lateral Diversion

آب جاري رودخانه‌ها يكي از منابع اصلي تامين، آب مورد نياز كشاورزي و شرب مي‌باشد. يكي از قديمي‌ترين روش‌هاي برداشت آب از رودخانه‌ها كه هنوز هم بيشترين كاربرد را دارد، استفاده از آبگير‌هاي جانبي قايم مي‌باشد. در اين نوع از آبگير‌ها، به‌علت عدم تناسب سرعت جريان در دهانه بالادست و پايين‌دست آبگير، شاهد جدا‌شدگي جريان و در پي آن رسوب‌گذاري در دهانه بالادست خواهيم بود. در اين تحقيق، با استفاده از مدل عدديSSIIM 2.0 حالت هيدروليكي بهينه آبگير،‌ به‌طوري‌كه كمترين جدا‌شدگي جريان در دهانه بالادست رخ دهد،‌ تعيين و سپس مشابه همين مدل در مدل فيزيكي به اجرا درآمد. نتايج حاكي از آن بود كه مدل هيدروليكي بهينه در مدل عددي و مدل فيزيكي كه بر اساس داده‌هاي رسوبي به‌دست آمده است، يكسان مي‌باشند. اين مدل بهينه، قوس‌تركيبي 7 در 63 سانتي‌متري در دهانه بالادست آبگير مي‌باشد.

One of the most important sources of drinking and agricultural water needs is rivers. One of the oldest methods of getting water from rivers that still has the greatest use is the gravity intake. In this type of intake, due to the disproportionate velocity at the upstream and downstream mouth of intake, occur flow separation and following sedimentation at the upstream mouth. In this study, by use of a numerical model (SSIIM 2.0) optimized hydraulic mode of intake, so that the minimum flow separation at the upstream mouth occurs, then similar models was performed in the physical model. Results indicated that the optimum model of numerical model and the optimum of physical model (based on sedimentation data) is the same. The optimal model is 7 in 63 cm combined arc at the upstream mouth.