روابط مصر ـ اسراييل؛ پيشينه، چالش‌ها و چشم‌انداز آينده

اسراييل از زمان به‌رسميت شناخته‌شدنش توسط مصر و در بيش از نيمي از عمر خود به‌عنوان يك دولت، صميمي‌ترين رابطه را در بين كشورهاي همسايه خود با مصر داشته است. اين روابط در دوران رياست‌جمهوري مبارك، گسترش يافت مصر به‌عنوان يكي از مهم‌ترين كشورهاي عربي خاورميانه و جهان اسلام و تاثير فكري و فرهنگي مهمي كه بر ديگر كشورهاي مسلمان دارد و با كنترل كانال سويز كه شاهراه دريايي اصلي براي تجارت بين شرق و غرب است، نقش مهمي در مناسبات منطقه‌اي و بين‌المللي ايفا مي‌كند. تحولات داخلي كنوني در مصر و سرنگوني رژيم مبارك، نشانگر آغاز مرحله جديدي در حيات سياسي مصر است كه ساختار و فضاي سياسي داخلي و احتمالاً جهت‌گيري‌هاي سياست خارجي آن كشور را با دگرگوني‌هايي هرچند متفاوت روبه‌رو مي‌كند. مقاله حاضر ضمن بررسي روابط مصر و اسراييل از آغاز شكل‌گيري اسراييل در سال 1948 تا زمان سقوط مبارك در چهار دوره تاريخي، به تجزيه‌وتحليل تحولات داخلي مصر بر روابط مصر و اسراييل پس از دوره مبارك خواهد پرداخت. پرسش اساسي پژوهش پيش‌رو اين است كه روابط مصر و اسراييل پس از دوران مبارك و براساس تحولات داخلي به‌وجودآمده در مصر به كدام سمت مي‌رود؟ بر همين اساس فرضيه اصلي پژوهش حاضر اين است كه مصر بعد از عبور از دوران گذار انقلابي و عادي شدن مناسبات داخلي و خارجي، به روابط خود با اسراييل با تفاوت‌هايي جزيي نسبت به گذشته ادامه خواهد داد. در واقع در سطح دولت ـ دولت، كشور مصر و اسراييل به رابطه خود ادامه خواهند داد، اما در سطح مردم ـ مردم هم جامعه مصر و هم جامعه اسراييل، هر دو به اين رابطه پرتنش بدبين خواهند بود.

Israel, since its recognition by Egypt and during more than half of its history, has enjoyed close ties with Cairo. These relations expanded under the presidency of Mubarak. Egypt, as one of the most important Arab countries in the Middle East and the Islamic world, has a significant intellectual and cultural impact on other Muslim countries. It also plays an important role in regional and international relations by controlling the Suez Canal, the main sea route for trade between the East and the West. Internal developments in Egypt and the fall of Mubarakʹs regime have ushered in a new period in the political life of the country, changing its domestic politics and foreign policy orientation. This article, while studying Egypt-Israel relations from the establishment of Israel in 1948 to the overthrow of Mubarak in four historical periods, analyzes the impact of Egyptʹs internal changes on Egypt–Israel relations and the future of these ties. The main hypothesis of this article is that Egypt will continue its relations with Israel with some nuances after the passage of a revolutionary transition period and normalization of its internal and external affairs. In fact, Egypt and Israel will continue their ties at the official level, but tension and pessimism will be prevalent at the people–to–people level.